Zasłużeni dla MiG Buk

Wyróżnienie “Zasłużeni dla Miasta i Gminy Buk”

Wyróżnieniem nadawanym przez Radę Miasta i Gminy Buk osobom fizycznym, przedsiębiorcom, organizacjom społecznym, stowarzyszeniom oraz instytucjom jest tytuł “Zasłużony dla Miasta i Gminy Buk”. Tytuł ten mogą otrzymać osoby fizyczne, przedsiębiorcy, organizacje społeczne, stowarzyszenia oraz instytucje, które wniosły wybitny wkład w rozwój Miasta i Gminy Buk lub w sposób szczególny prowadziły działalność na rzecz mieszkańców, zwłaszcza w zakresie:

1. Gospodarki i ekonomii.
2. Ochrony środowiska.
3. Kultury i sztuki.
4. Działalności oświatowo-wychowawczej.
5. Działalności charytatywnej.
6. Promocji gminy.
7. Kultury fizycznej, turystyki i sportu.

Zasady przyznawania Tytułu ustalone zostały w uchwale Nr XLV/324/2018 Rady Miasta i Gminy Buk z dnia 29 maja 2018 r.

Dotychczas Tytuł “Zasłużony dla Miasta i Gminy Buk” otrzymali:

ROK 2023

ZBIGNIEW FILIPIAK

Pan Doktor Zbigniew Filipiak urodził się w dniu 03 kwietnia 1951 roku w Buku. Po zakończeniu studiów na Akademii Medycznej w Poznaniu, rozpoczął pracę w szpitalu w Nowym Tomyślu. Od 1979 roku związał się z przychodnią w Buku, w której rozwijał karierę pod kierunkiem śp. dr. Lecha Siudy – Honorowego Obywatela Miasta. Oddany lekarz i prawy obywatel. W okresie przemian ustrojowo-gospodarczych był jednym z założycieli Przychodni Lekarza Rodzinnego VIGILAX w Buku. Dbał o wysoki poziom placówki i jej wyposażenie. W latach 1998-2002 pełnił funkcję radnego powiatu poznańskiego. Aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym miasta. Był inicjatorem m.in.: powstania kabaretu działającego w Kinie Tęcza w Buku, wydania książki Andrzeja Kowalczyka z okazji 700-lecia miasta, powołania miesięcznika samorządowego „Kosynier Bukowski”, ustanowienia
„Złotej Kosy” – nagrody redakcji „Kosyniera Bukowskiego”. Współuczestniczył w rekonstrukcji późnogotyckiej monstrancji uszkodzonej podczas pożaru fary w 1945 roku. Był fundatorem m.in. tablicy pamiątkowej dr. Lecha Siudy.

MARIAN GÓRCZAK

Pan Marian Górczak urodził się 4 maja 1953 roku w Buku. W 1968 roku wstąpił do Ochotniczej Straży Pożarnej w Buku. W latach 1984-2018 pełnił funkcje naczelnika bukowskiej jednostki oraz komendanta Miejsko-Gminnego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP. W tych latach jednostka się rozwijała, rozbudowując strażnicę w Buku, pozyskując nowe samochody i sprzęt ratowniczo-gaśniczy. Dzięki rozpoczętej w 1992 roku współpracy ze strażakami z partnerskiej gminy Sint-Michielsgestel w Holandii oraz skutecznemu pozyskiwaniu środków krajowych, bukowska jednostka dołączyła do grona najlepiej wyposażonych Ochotniczych Straży Pożarnych w Polsce. Na czas jego kadencji przypadło włączenie OSP w Buku w struktury Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. Brał czynny udział w znanych akcjach gaśniczych m.in.: w Puszczy Nadnoteckiej i Kicinie.
Uczestniczył w tysiącach wyjazdów bojowych, pozostając w dyspozycji jednostki aż do emerytury. W 2002 roku otrzymał tytuł Strażaka Roku Powiatu Poznańskiego.
Swojej służby dla społeczności gminy nigdy nie ograniczał do udziału w akcjach ratowniczo-gaśniczych. Zawsze chętny do pomocy, angażuje się w różne inicjatywy,
pozostając aktywnym na tym polu aż do dziś.

IRENA KAMYSZEK

Pani Irena Kamyszek urodziła się 27 maja 1939 roku w Buku, przez większość swojej kariery zawodowej związana była ze Szkołą Podstawową Nr 2 im. Bohaterów Bukowskich. Była wychowawczynią pokoleń bukowskiej młodzieży, zaangażowanym nauczycielem i pedagogiem, organizatorką turystyki szkolnej. Swoją geograficzną pasję rozwija w ramach bukowskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Regionalistka, przewodniczka wycieczek po Buku i Wielkopolsce. Jest inicjatorką upamiętnienia ludzi zasłużonych dla Buku. Angażuje się na rzecz ochrony zabytków oraz w pracę w Izbie Muzealnej Ziemi Bukowskiej. Od lat związana z harcerstwem, przez krótki czas pełniła funkcję dyrektora nieistniejącego już Młodzieżowego Domu Kultury „Harcerz” w Buku. Działa przy Sanktuarium Matki Bożej Literackiej w Buku. Wniosła duży wkład w dzieło koronacji cudownego wizerunku bukowskiej Madonny. Zawsze życzliwa, skromna, skłonna do pomocy i dzielenia się swoją szeroką wiedzą o mieście. Za swoją działalność była odznaczona m.in. Medalem Edukacji Narodowej (w 2007 r.). W roku 2017 zdobyła tytuł Wolontariusza Roku Powiatu Poznańskiego.

TOMASZ ŁUBIŃSKI

Pan Tomasz Łubiński urodził się 11 września 1956 roku w Buku. Jako młody człowiek, wstąpił do drużyny piłki ręcznej MKS Patria w Buku. Wypełniając treścią rodzinne tradycje, przez wiele lat był kapitanem drużyny, a następnie w latach 1995-2002 pełnił funkcję prezesa klubu. Od 1977 roku był związany zawodowo z Urzędem Miasta i Gminy w Buku. Pełnił funkcję sekretarza od 1984 roku i zastępcy burmistrza Miasta i Gminy Buk od 1993 roku. Od 2002 roku jest radnym powiatowym oraz członkiem Zarządu Powiatu Poznańskiego, a od 2005 roku pełni funkcję wicestarosty poznańskiego. W Starostwie Powiatowym odpowiada m.in. za: edukację, tworzenie i realizację strategii rozwoju powiatu, gospodarkę przestrzenną, drogi, inwestycje kubaturowe oraz transport publiczny. Z sukcesem pozyskuje dofinansowania krajowe i unijne oraz realizuje projekty z ich udziałem. Kierowane przez niego projekty były nagradzane na gruncie krajowym i międzynarodowym. Za Park Orientacji Przestrzennej w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w Owińskach Powiat Poznański otrzymał nagrodę „7 Cudów Unii Europejskiej”. Budowa Centrum Kształcenia Zawodowego w Zespole Szkół Nr 1 w Swarzędzu otrzymała tytuł „Budowa Roku”, a budowa boiska lekkoatletycznego w Puszczykowie uzyskała certyfikat IAAF. Realizowane przez niego programy: likwidacji azbestu oraz kształcenia dualnego zostały docenione przez ambasadę Norwegii. Jest współtwórcą związku transportowego i poznańskiej kolei metropolitalnej, a także sieci punktów
szczepień przeciwko COVID-19. Konsekwentnie zabiega o realizacje inwestycji dofinansowanych ze środków powiatowych na terenie naszej gminy.

JERZY MRÓWKA

Pan Jerzy Mrówka urodził się 16 kwietnia 1958 roku w Buku. W latach 1998-2018 pełnił funkcje radnego Miasta i Gminy Buk. W tym czasie skutecznie zabiegał o rozbudowę infrastruktury technicznej na wsi, w tym budowę sali sportowej przy Szkole Podstawowej im. dr. Lecha Siudy. Od 1978 roku należy do Ochotniczej Straży Pożarnej w Dakowach Suchych. W latach 1996-2023 pełnił funkcję naczelnika jednostki. Za jego kadencji rozbudowano remizę strażacką, która wzbogaciła się o garaż oraz zaplecze socjalne. Dzięki jego osobistemu zaangażowaniu, jednostka w Dakowach Suchych przeszła modernizację i pozyskała nowe wozy bojowe oraz sprzęt ratowniczo-gaśniczy. Od lat organizuje gminny etap Ogólnopolskiego Turnieju Wiedzy Pożarniczej. Aktywnie współpracuje także z młodym pokoleniem, wspierając działalność Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej. Od 2016 roku jest prezesem Miejsko-Gminnego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Buku oraz członkiem Zarządu Powiatowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Poznaniu. W 1998 r. otrzymał Złoty Medal za Zasługi dla Pożarnictwa, w 2000 roku został Strażakiem Roku Powiatu Poznańskiego, a w 2021 roku otrzymał brązową odznakę „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej”. Dzięki jego aktywnej postawie, uczynności i współdziałaniu dla dobra wsi Ochotnicza Straż Pożarna cieszy się zaufaniem i wdzięcznością społeczności lokalnej.

TADEUSZ RABURSKI

Pan Tadeusz Raburski urodził się 11 grudnia 1949 roku w Pawłowicach. Czterokrotnie w latach 1998-2018 sprawował funkcję radnego Miasta i Gminy Buk. W latach 1998-2002 był członkiem Zarządu Miasta i Gminy Buk. W kadencji samorządu przypadającej na lata 2002-2006 przewodniczył Komisji Rewizyjnej Rady Miasta i Gminy Buk. W latach 1998-2006 był przewodniczącym Komisji Współpracy Zagranicznej Rady Miasta i Gminy Buk. Następnie w latach 2007-2012 sprawował funkcję prezesa Bukowskiego Stowarzyszenia na Rzecz Współpracy Zagranicznej. Organizując do dziś wymianę rodzin pomiędzy gminami partnerskimi Verson i Tourville-sur-Odon we Francji oraz Hambühren w Niemczech, wypełnia treścią ideę integracji europejskiej. Od 1999 roku jest prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej w Niepruszewie. W czasie jego kadencji jednostka ta została włączona do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego oraz wzbogaciła się o nowy średni samochód ratowniczo-gaśniczy i nowoczesny sprzęt do ratownictwa wodnego. Od 2020 roku jest członkiem Rady Programowej Lokalnej Grupy Działania Źródło. Podejmuje działania proekologiczne dotyczące Jeziora Niepruszewskiego.

ROK 2022

ANNA WYSZYŃSKA-KLOREK

Pani Anna Wyszyńska-Klorek urodziła się 07 stycznia 1953 roku w Buku. Przez całe życie zawodowe była związana z bukowską oświatą. Od 1976 r. pracowała jako nauczyciel w Przedszkolu im. Krasnala Hałabały. W latach 1982-2009 pełniła funkcję dyrektora tej placówki. Naczelną dewizą w jej wieloletniej pracy było zapewnienie dzieciom bezpieczeństwa, by w przedszkolu czuły się jak w rodzinnym domu. Najwięcej uwagi i zainteresowania poświęcała wychowankom z rodzin ubogich i dysfunkcyjnych. Wprowadzała nowatorskie metody i formy pracy z dziećmi, w tym nauki czytania i pisania. Przestrzegając praw dziecka tworzyła kodeksy dobrego przedszkolaka zawierające normy postępowania. Otwarta na nowości mobilizowała nauczycielki do ciągłego rozwoju i podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Integrowała rodziny przedszkolaków z sukcesem budując grupę przyjaciół bukowskiego „Hałabały”. Współpracowała ze środowiskiem lokalnym i organizowała akcje pomocowe dla domów dziecka. Cieszyła się zaufaniem i sympatią grona pedagogicznego, pracowników, rodziców oraz samych przedszkolaków. Mimo trudności, z sukcesem pozyskiwała ofiarodawców oraz środki budżetowe na rozwój przedszkola. Zwieńczeniem jej pracy stał się kapitalny remont placówki, dzięki któremu wszystkie pomieszczenie zyskały nowe wyposażenie i nowoczesny wygląd, który sama zaaranżowała. Po 27 latach zarządzania pozostawiła po sobie placówkę nowoczesną i funkcjonalną, ale także radosną i ciepłą – przyjazną każdemu dziecku. Od 42 lat uczestniczy w działalności turystycznej na terenie gminy. Jest prezeską miejskiego koła Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK) i wiceprezesem Oddziału PTTK w Buku. Organizuje liczne rajdy i wycieczki, dbając m.in. o wzorową dokumentację fotograficzną. Od 2019 r. jest osobiście zaangażowana w pracę Izby Muzealnej Ziemi Bukowskiej. Zaangażowana całym sercem w życie społeczne gminy, zapracowała na powszechny szacunek i uznanie społeczności lokalnej.

RYSZARD MILER

Pan Ryszard Miler urodził się 24 sierpnia 1937 roku w Opalenicy. Człowiek-instytucja. W wieku 16 lat w 1953 roku wstąpił do Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK), a od 1955 roku zaczął aktywnie działać w jego bukowskich strukturach. Od samego początku, aktywnie angażuje się w popularyzację idei PTTK, promującą walory przyrodnicze i kulturowe Polski. Swoim przykładem zachęca mieszkańców gminy do uprawiania turystyki. Jego wielką troską jest praca z młodzieżą, także spoza gminy. Jest sprawdzonym i oddanym organizatorem i uczestnikiem wycieczek, rajdów i zlotów w bliższe i dalsze rejony Ojczyzny, dzięki którym zdobył odznaki turystyki kwalifikowanej. Stał się Przodownikiem Turystyki Pieszej i Przodownikiem Honorowym OTP. W 1957 roku, w wieku zaledwie 20 lat został wybrany wiceprezesem Oddziału PTTK w Buku. W latach 1977-1978 pełnił obowiązki prezesa Oddziału, a nieprzerwanie od 31 marca 1979 roku sprawuje funkcję prezesa. Dzięki jego olbrzymiemu wysiłkowi od kilkudziesięciu lat organizowane są cieszące się dużym zainteresowaniem imprezy turystyczne m.in.: w Żarnowcu, Niepruszewie i Porażynie. Pan Ryszard Miler w trakcie wielu lat pełnienia funkcji prezesa Oddziału odpowiadał za tworzenie nowych i utrzymanie istniejących kół organizacji oraz rozwój Izby Muzealnej Ziemi Bukowskiej, którą otwarto ponownie w 1983 roku. Był także zaangażowany w rozwój Wielkopolskiego Muzeum Pożarnictwa w Rakoniewicach, którym w latach 1976-1991 administrował bukowski Oddział PTTK. Jest autorem książki pt. „Dzieje PTTK w Buku w latach 1952-2003”. Dzięki umiejętności współdziałania z członkami Oddziału, ciężkiej pracy osobistej i bezinteresownemu zaangażowaniu w działalność społeczną, zbudował prawdziwy autorytet organizacji. Dzięki swojemu oddaniu pracy społecznej zyskał powszechny szacunek w środowisku lokalnym, stając się jednocześnie jedną z najbardziej rozpoznawalnych osobistości gminy. Jego aktywność została także szeroko zauważona na gruncie regionalnym i krajowym. Wielokrotnie wyróżniany medalami i odznaczeniami: państwowymi, samorządowymi i turystycznymi, pozostaje nadal skromy i otwarty na współpracę.

STEFAN TONDER

Pan Stefan Tonder urodził się w 1937 roku, w Dobieżynie. W jego rodzinie gołębie były od zawsze. Miał je dziadek, ojciec i większość Jego rodzeństwa. „Miłość do gołębi to dar od Boga” – mówi sam Pan Stefan. W 1954 roku mając zaledwie dwa gołębie, wstąpił do Polskiego Związku Hodowców Gołębi Pocztowych i od tego czasu jest jego aktywnym członkiem. Jest szeroko znany w gronie hodowców, daleko poza granicami gminy Buk. Przez 55 lat brał udział we wszystkich lotach na szczeblach: sekcji, Oddziału i Okręgu. Jego gołębie uczestniczyły w lotach narodowych z Watykanu, Francji, Belgii i Holandii. Wśród jego osobistych osiągnięć sportowych należy wymienić: Mistrzostwo Okręgu Poznań w lotach gołębi młodych w 1994 roku i Wicemistrzostwo Okręgu Poznań w lotach średniodystansowych w 1994 roku. Wielokrotnie zdobywał tytuł Mistrzowski Sekcji i Oddziału oraz był Przodownikiem Okręgu Poznań w lotach gołębi starych i młodych. Wśród kolegów ceniony jest za prawdziwą pasję i zaangażowanie, ale jego wyjątkową cechą jest życzliwość. Od najmłodszych lat, wciągnięty w nurt pracy społecznej udzielał się aktywnie m.in. jako: prezes Sekcji Buk, prezes Oddziału w Nowym Tomyślu, prezes Okręgu Poznań oraz członek Zarządu Głównego Polskiego Związku Hodowców Gołębi Pocztowych. W latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku, włożył duży wkład do rozwoju krajowego współzawodnictwa hodowców. Był współtwórcą i wnioskodawcą uchwalenia nowego ogólnopolskiego regulaminu lotowego o Mistrzostwo Polski. Za swoją działalność był wielokrotnie nagradzany odznaczeniami związkowymi. Wśród „gołębiarzy” jest człowiekiem legendą, a dla bukowian wzorem społecznika, pracowitości i dobroci.

ROK 2019

EUGENIUSZ NAPIERAŁA

Eugeniusz Napierała – urodził się w rodzinnym gospodarstwie Stanisława i Marii Napierała, w Niepruszewie. To doświadczony rolnik, działacz samorządowy, a przede wszystkim prawdziwy społecznik. Osoby, które Go znają mówią, że zawsze można na Nim polegać. W swoich postanowieniach kieruje się zdrowym rozsądkiem, z empatią podchodząc do ludzkich spraw.

Swą aktywność społeczną rozpoczął jeszcze w latach siedemdziesiątych, jako członek Rady Sołeckiej wsi Niepruszewo, działając tam nieprzerwanie przez ponad 30 lat. Okres ten zaowocował nie tylko zdobytym doświadczeniem, ale także uznaniem społeczności lokalnej, która wybrała Go dwukrotnie radnym Miasta i Gminy Buk. W tym czasie, jako członek rady zasiadał w Komisji Prawa i Porządku Publicznego oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Dzięki Jego staraniom doprowadzono m.in. do realizacji takich przedsięwzięć jak budowa kanalizacji w Niepruszewie, budowa chodnika przy ulicy Poznańskiej łączącego Niepruszewo i Kalwy,  położenie sieci instalacji wodociągowej na ul. Leśnej w Niepruszewie, czy telefonizacja i gazyfikacja gminy Buk.

W 1990 roku Rada Miasta i Gminy Buk powołała Go na Delegata do Sejmiku Samorządowego w Poznaniu, jako swojego reprezentanta w obszarze województwa. Funkcję tę pełnił zasiadając w Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi do roku 1994. W tym samym roku został wybrany również na Delegata Wielkopolskiej Izby Rolniczej w Poznaniu, pełniąc to stanowisko nieprzerwanie, aż do dziś. W tym czasie sprawował m.in. funkcję przewodniczącego Komisji Budżetowej oraz Komisji Produkcji Zwierzęcej.

W 1995 roku podczas Walnego Zgromadzenia Spółek Wodnych zlewni Mogilnica Wschodnia w Nowym Tomyślu zostaje powołany na stanowisko przewodniczącego. Dzięki Jego staraniom spółka wodna przeszła m.in. gruntowną restrukturyzację, stając się obecnie  dobrze prosperującym przedsiębiorstwem. Obdarzony szacunkiem i zaufaniem rolników pełni tę funkcję do dnia dzisiejszego.

TADEUSZ ŁYSIAK

Tadeusz Łysiak  –  społecznik  z  powołania  urodził się w rodzinie rolniczej  w miejscowości Żegowo, gdzie rodzice prowadzili  gospodarstwo  rolne.  Już  od najmłodszych lat  angażował się  społecznie  działając  w  organizacji  młodzieżowej, której w latach 80-tych był V-ce przewodniczącym  Zarządu Gminnego oraz  członkiem  Prezydium  Zarządu Wojewódzkiego. Był   inicjatorem   wielu   czynów   społecznych   za  co  otrzymał odznaczenie młodzieżowe.

Od 1974 roku brał udział w Olimpiadach Wiedzy Rolniczej reprezentując naszą gminę, aż piętnastokrotnie stając się Laureatem Olimpiad Wojewódzkich. W latach 1984 do 1988 został   radnym Miasta i Gminy Buk oraz jednym z najmłodszych radnych Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu. Po kilku letniej przerwie ponownie został radnym Miasta i Gminy Buk i tak kolejno od 1998 r. jako radny pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej, od 2002 r. pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Budżetu i Oświaty oraz był członkiem Komisji przydzielającej środki na organizacje i stowarzyszenia,  od 2006 r. pełnił  funkcję Wiceprzewodniczącego Rady oraz przewodniczącego Komisji Budżetu i Oświaty, od 2014 r. działał  w Komisji Budżetu i Oświaty.

Od  ponad  35  lat   jest  członkiem  Rady   Sołeckiej   wsi  Wysoczka –  Żegowo –  Wygoda. Był głównym inicjatorem budowy kanalizacji deszczowej  i chodników  w  Żegowie.
W 1997 r. został  wybrany  na  Prezesa  Gminnego  Związku  Rolników  Kółek  i  Organizacji Rolniczych w Buku i pełni tę funkcję do dnia dzisiejszego.

Od 1998 r. został wybrany do władz Wojewódzkiego Związku Rolników w Poznaniu, gdzie do dziś pełni funkcję Przewodniczącego Komisji Rewizyjnej.  Podczas wystąpienia  dwóch  najbardziej dotkliwych   powodzi, które  miały miejsce na południu naszego kraju   wspólnie  z kolegami  z  Kółek  Rolniczych zainicjował i zorganizował zbiórkę płodów rolnych  dla  rolników w województwie śląskim.

Za swą aktywną działalność społeczną w roku 2000 Artur  Balasz  – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi  przyznał Panu Tadeuszowi Łysiakowi odznakę „ZASŁUŻONY DLA ROLNICTWA”,  dwa lata później został ponownie wyróżniony i  z rąk Aleksandra Kwaśniewskiego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej otrzymał „SREBRNY KRZYŻ ZASŁUGI”.

Od  2000 r.  został  powołany  przez  Wojewodę  Wielkopolskiego  na  członka Gminnej Komisji do   szacowania  strat  w  gospodarstwach  rolnych   poszkodowanych   wystąpieniem    klęsk żywiołowych.

W 2004 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii w Poznaniu powołał go jako biegłego rzeczoznawcę  do Komisji wyceniającej zwierzęta, które z mocy ustawy podlegają wykupowi przez państwo i pracuje w niej do dnia dzisiejszego.

JACEK HAMMERLING

Jacek   Hemmerling – rolnik  z  wykształcenia  mechanizator   rolnictwa,   rodowity  bukowianin,   ojciec  dwóch dorosłych  synów.  Od  najmłodszych  lat  związany
z rolnictwem, wychowywał się  i  pomagał w pracy na roli w gospodarstwie rolnym  swoich rodziców.    Postawą   swą    zawsze   wyróżniał się  jako  osoba  bardzo  pracowita,   uczciwa, uczynna  i życzliwa.

Od  1996 r. jest delegatem  do Wielkopolskiej  Izby  Rolniczej.  Dwa  lata   później   został   powołany przez Wojewodę Wielkopolskiego do Komisji szacującej straty w gospodarstwach  rolnych spowodowane klęskami żywiołowymi. Od 18 lat jest aktywnym działaczem Kółka Rolniczego Buk – Wielka Wieś, a od 2007 r. do chwili obecnej sprawuje funkcję Prezesa Kółka Rolniczego. Jako prezes przewodniczył w organizowaniu uroczystości jubileuszu 140- lecia powstania Kółka  Rolniczego   Buk – Wielka Wieś,  podczas  której  otrzymał odznakę honorową za „ZASŁUGI DLA WOJEWÓDZTWA  WIELKOPOLSKIEGO”. W 2004 r.  Powiatowy  Lekarz   Weterynarii w  Poznaniu powołał go na biegłego rzeczoznawcę do pracy w Komisji do wyceny zwierząt dotkniętych chorobami zakaźnymi. Pan Jacek wspólnie  z rolnikami z  naszej gminy  brał czynny udział  w   zorganizowaniu dwukrotnej  pomocy dla powodzian – poszkodowanych rolników z województwa śląskiego przekazując imponujące ilości płodów rolnych również z własnego gospodarstwa. Jako absolutne hobby Pana Jacka należy potraktować zainteresowania myśliwskie, czego dowodem jest ponad 20-letnia działalność  w Kole Łowieckim  „Szarak”.

ROK 2018

JAN BRĘK

Funkcję sołtysa wsi Dobra-Sznyfin pełni nieprzerwanie od 1978 r. Po upływie każdej kadencji mieszkańcy powierzają mu tę funkcję na kolejną kadencję, ufając mu w szczególny sposób i darząc Go zaufaniem. Nie jest łatwo być sołtysem dwóch małych wsi, lecz potrafi spokojnie i konsekwentnie realizować swoje pomysły i zamierzenia. Współpracuje z kołem gospodyń wiejskich i szkołą podstawową. W okresie sprawowania funkcji sołtysa zrealizował wiele inwestycji drogowych i gazowych. Inicjator wielu akcji społecznych – ostatnio pomysłodawca uczczenia tablicą pamiątkową mieszkańców wsi uczestniczących w powstaniu wielkopolskim. Działacz organizacji rolniczych. Za swoją działalność odznaczony w 2016 r. medalem “Zasłużony dla Województwa Wielkopolskiego”. Jest liderem życia społecznego i autorytetem dla mieszkańców. Dba o dobro lokalnej społeczności gminy.

LECH KAŹMIERCZAK

Jako jedna z nielicznych osób w naszej Gminie służy mieszkańcom od zmian ustrojowych. Najpierw (w latach 1990-1998) był radnym Miasta Gminy Buk, a od 1998 r. sprawuje funkcję sołtysa wsi Wielka Wieś. Po upływie każdej kadencji mieszkańcy powierzają mu tę funkcję na kolejną kadencję, ufając mu w szczególny sposób i darząc go zaufaniem. Jest osobą radosną i skromną, potrafiącą konsekwentnie realizować swoje pomysły i zamierzenia. W okresie sprawowania funkcji sołtysa udało mu się zrealizować wiele inwestycji: kanalizacyjnych, gazowych i drogowych na terenie wsi. Powstały w tym czasie nowe place zabaw, a przy drogach pojawiło się oświetlenie.

CZESŁAW PAKUŁA

Jest sołtysem Szewc od 1988 r. Od lat młodzieńczych działa w szeregach Ochotniczej Straży Pożarnej dbając o jej wyposażenie – przyczynił się, m.in. do remontu strażnicy i sali OSP w Szewcach. Od 1982 roku jest prezesem OSP w Szewcach. Od 30 lat podejmuje lokalne inicjatywy i udowadnia, że można działać wspólnie, skutecznie, bez podziałów pokoleniowych z korzyścią dla miejscowości i mieszkańców. Był inicjatorem i organizatorem wielu lokalnych przedsięwzięć: rozbudowy szkoły, postawienia figury św. Idziego (zniszczonej w czasie wojny), pomocy dla osób poszkodowanych w czasie pomocy w Gminie Jemielno i Suchej Beskidzkiej. Cieszy się ogromnym zaufaniem w środowisku. Jest bardzo mocno zaangażowany w sprawy społeczności lokalnej, które mają wpływ na rozwój i modernizację sołectwa Szewce i całej gminy. Za swoją działalność odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi i medalem “Za zasługi dla Województwa Wielkopolskiego”.

STANISŁAW KRÓLICZAK

Stanisław Króliczak urodził się dnia 11 sierpnia 1940 roku w Uścięcicach w gminie palenica, obecnie zamieszkuje miejscowość Dobieżyn w gminie Buk. Emeryt, który prężnie działa dla dobra całej społeczności Miasta i Gminy Buk. Swoją działalność skupia na prowadzeniu zespołu Folklorystycznego „Złote Kłosy” i Kapeli podwórkowej „Junki z Buku”, które działają w ramach Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury w Buku. Stanisław Króliczak interesował się muzyką i tańcem od wczesnych lat młodzieńczych. Będąc mieszkańcem wsi Dobieżyn początkowo okazjonalnie przygotowywał młodzież na występy, głównie na Święto Plonów. Stąd też dzięki jego inicjatywie i dużemu zaangażowaniu powstał w tej wsi ludowy zespół pieśni i tańca, skupiający młodzież tamtejszego środowiska. Z biegiem lat zespół pod opieką Stanisława Króliczaka zarówno poprzez piosenki jak i tańce kultywował tradycję ludową ziemi bukowskiej. Od września 1981 r. Stanisław Króliczak został zatrudniony jako instruktor amatorskiego ruchu artystycznego d/s tańca w MGOK Buk i taką rolę pełni do dnia dzisiejszego. W tym też czasie uczęszczał na kurs kwalifikacyjny z zakresu tańca ludowego uzyskując weryfikację instruktorską. Od 1986 roku wraz z zespołem tanecznym występuje przygrywająca mu kapela także pod jego kierunkiem. Jest on również kierownikiem Kapeli Podwórkowej „Junki z Buku”, występującej i znanej na terenie całego woj. wielkopolskiego. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że jako ojciec rodziny Stanisław Króliczak zainteresowanie amatorskim ruchem artystycznym a więc muzyką, pieśnią i tańcem z dużym powodzeniem wpoił dzieciom. W latach 1970/87 tworzył wraz z rodziną zespół Muzykującej Rodziny Króliczaków. Rodzina koncertowała w różnych regionach naszego kraju: na Konfrontacjach Artystycznych Wsi Polskiej „Wigry 86”, na Warsztatach Wokalno-Muzycznych w Zakliczynie k/ Krakowa. Rodzina należała do Krajowego Klubu Muzyki i Piosenki „Scena Ludowa” w Krakowie. Kilkakrotnie brała udział także w Ogólnopolskich Spotkaniach Rodzin Muzykujących we Wrocławiu.

Dzięki zaangażowaniu społecznemu i zamiłowaniu Stanisława Króliczaka do kultury tradycyjnej istnieje zespół pieśni i tańca „Złote Kłosy” i  stawia to naszą gminę wysoko w rankingu popularyzatorów  tradycji i kultury ludowej. Trudno bowiem w dzisiejszych czasach pozyskać młodzież do społecznej postawy i zaangażowania jej zwłaszcza w pielęgnowaniu tradycji regionalnych. Udaje się to Stanisławowi Króliczakowi przez wiele lat. Zespół folklorystyczny „Złote Kłosy” obchodzi bowiem jubileusz 50-lecia, a kapela podwórkowa „Junki z Buku” obchodzić będzie jubileusz 30-lecia działalności. Zespoły te występowały na różnych imprezach na terenie naszego województwa, ale również poza granicami kraju – w Holandii, w Niemczech. Znamiennym faktem jest, że działalność zespołów pod kierunkiem instruktora Króliczaka swoim przejawem mobilizowała społeczność wiejską do różnych przedsięwzięć jak: rozbudowa Wiejskiego Domu Kultury oraz budowa Szkoły Podstawowej w Dobieżynie, bowiem dochody z organizowanych imprez były przekazywane na te cele.

Ponadto Stanisław Króliczak został uhonorowany przez kapitułę czasopisma bukowskiego „Kosynier Bukowski”, przyznającą statuetkę „Złotej Kosy”, która zadecydowała, by jej Laureatem został Stanisław Króliczak z Dobieżyna – animator i organizator kultury na wsi. Odznaczony również najwyższym resortowym odznaczeniem Zasłużony Działacz Kultury, przyznanym w 1987 roku oraz Zasłużony dla Kultury Polskiej w roku 2008.

W ostatnim okresie szczególnie jako kierownik i  instruktor zwrócił uwagę na pracę i zaangażowanie nad zespołem Kapeli Podwórkowej „Junki z Buku”. Kapela bierze udział w organizowanych konkursach i  festiwalach. W  roku 2005  na festiwalu Kapel w Pobiedziskach jury przyznało zespołowi I  miejsce za oryginalność wykonania piosenek i wrażenia artystyczne. Największym dotychczasowym   sukcesem kapeli podwórkowej „Junki z Buku” jest zdobycie w  roku 2007  na Ogólnopolskim Przeglądzie w Grajewie III miejsca. W 2011 r. – kapela zdobyła nagrodę „Najlepsze w Polsce” przyznawaną przez Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. W czerwcu 2015 roku otrzymała nagrodę im. Stanisława Strugarka za popularyzację gwary poznańskiej przyznawaną przez komitet organizacyjny Dni Łazarza w Poznaniu. We wrześniu 2015 zajęła III miejsce na przeglądzie kapel w Pobiedziskach.

Zgłoszenie nadania tytułu „Zasłużony dla Miasta i Gminy Buk” Panu Stanisławowi Króliczakowi uzyskało pozytywną opinię stałych Komisji Rady Miasta i Gminy Buk na wspólnym posiedzeniu w dniu 18 lutego 2020 r. W związku z powyższym podjęcie niniejszej uchwały uważa się za uzasadnione.