Wyróżnienie “Zasłużeni dla Miasta i Gminy Buk”
Wyróżnieniem nadawanym przez Radę Miasta i Gminy Buk osobom fizycznym, przedsiębiorcom, organizacjom społecznym, stowarzyszeniom oraz instytucjom jest tytuł “Zasłużony dla Miasta i Gminy Buk”. Tytuł ten mogą otrzymać osoby fizyczne, przedsiębiorcy, organizacje społeczne, stowarzyszenia oraz instytucje, które wniosły wybitny wkład w rozwój Miasta i Gminy Buk lub w sposób szczególny prowadziły działalność na rzecz mieszkańców, zwłaszcza w zakresie:
- Gospodarki i ekonomii.
- Ochrony środowiska.
- Kultury i sztuki.
- Działalności oświatowo-wychowawczej.
- Działalności charytatywnej.
- Promocji gminy.
- Kultury fizycznej, turystyki i sportu.
Zasady przyznawania Tytułu ustalone zostały w uchwale Nr XLV/324/2018 Rady Miasta i Gminy Buk z dnia 29 maja 2018 r.
Dotychczas Tytuł “Zasłużony dla Miasta i Gminy Buk” otrzymali:
ROK 2022
ANNA WYSZYŃSKA-KLOREK
Pani Anna Wyszyńska-Klorek urodziła się 07 stycznia 1953 roku w Buku. Przez całe życie zawodowe była związana z bukowską oświatą. Od 1976 r. pracowała jako nauczyciel w Przedszkolu im. Krasnala Hałabały. W latach 1982-2009 pełniła funkcję dyrektora tej placówki. Naczelną dewizą w jej wieloletniej pracy było zapewnienie dzieciom bezpieczeństwa, by w przedszkolu czuły się jak w rodzinnym domu. Najwięcej uwagi i zainteresowania poświęcała wychowankom z rodzin ubogich i dysfunkcyjnych. Wprowadzała nowatorskie metody i formy pracy z dziećmi, w tym nauki czytania i pisania. Przestrzegając praw dziecka tworzyła kodeksy dobrego przedszkolaka zawierające normy postępowania. Otwarta na nowości mobilizowała nauczycielki do ciągłego rozwoju i podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Integrowała rodziny przedszkolaków z sukcesem budując grupę przyjaciół bukowskiego „Hałabały”. Współpracowała ze środowiskiem lokalnym i organizowała akcje pomocowe dla domów dziecka. Cieszyła się zaufaniem i sympatią grona pedagogicznego, pracowników, rodziców oraz samych przedszkolaków. Mimo trudności, z sukcesem pozyskiwała ofiarodawców oraz środki budżetowe na rozwój przedszkola. Zwieńczeniem jej pracy stał się kapitalny remont placówki, dzięki któremu wszystkie pomieszczenie zyskały nowe wyposażenie i nowoczesny wygląd, który sama zaaranżowała. Po 27 latach zarządzania pozostawiła po sobie placówkę nowoczesną i funkcjonalną, ale także radosną i ciepłą – przyjazną każdemu dziecku. Od 42 lat uczestniczy w działalności turystycznej na terenie gminy. Jest prezeską miejskiego koła Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK) i wiceprezesem Oddziału PTTK w Buku. Organizuje liczne rajdy i wycieczki, dbając m.in. o wzorową dokumentację fotograficzną. Od 2019 r. jest osobiście zaangażowana w pracę Izby Muzealnej Ziemi Bukowskiej.
Zaangażowana całym sercem w życie społeczne gminy, zapracowała na powszechny szacunek i uznanie społeczności lokalnej.
RYSZARD MILER
Pan Ryszard Miler urodził się 24 sierpnia 1937 roku w Opalenicy. Człowiek-instytucja. W wieku 16 lat w 1953 roku wstąpił do Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK), a od 1955 roku zaczął aktywnie działać w jego bukowskich strukturach. Od samego początku, aktywnie angażuje się w popularyzację idei PTTK, promującą walory przyrodnicze i kulturowe Polski. Swoim przykładem zachęca mieszkańców gminy do uprawiania turystyki. Jego wielką troską jest praca z młodzieżą, także spoza gminy. Jest sprawdzonym i oddanym organizatorem i uczestnikiem wycieczek, rajdów i zlotów w bliższe i dalsze rejony Ojczyzny, dzięki którym zdobył odznaki turystyki kwalifikowanej. Stał się Przodownikiem Turystyki Pieszej i Przodownikiem Honorowym OTP. W 1957 roku, w wieku zaledwie 20 lat został wybrany wiceprezesem Oddziału PTTK w Buku. W latach 1977-1978 pełnił obowiązki prezesa Oddziału, a nieprzerwanie od 31 marca 1979 roku sprawuje funkcję prezesa. Dzięki jego olbrzymiemu wysiłkowi od kilkudziesięciu lat organizowane są cieszące się dużym zainteresowaniem imprezy turystyczne m.in.: w Żarnowcu, Niepruszewie i Porażynie. Pan Ryszard Miler w trakcie wielu lat pełnienia funkcji prezesa Oddziału odpowiadał za tworzenie nowych i utrzymanie istniejących kół organizacji oraz rozwój Izby Muzealnej Ziemi Bukowskiej, którą otwarto ponownie w 1983 roku. Był także zaangażowany w rozwój Wielkopolskiego Muzeum Pożarnictwa w Rakoniewicach, którym w latach 1976-1991 administrował bukowski Oddział PTTK. Jest autorem książki pt. „Dzieje PTTK w Buku w latach 1952-2003”. Dzięki umiejętności współdziałania z członkami Oddziału, ciężkiej pracy osobistej i bezinteresownemu zaangażowaniu w działalność społeczną, zbudował prawdziwy autorytet organizacji. Dzięki swojemu oddaniu pracy społecznej zyskał powszechny szacunek w środowisku lokalnym, stając się jednocześnie jedną z najbardziej rozpoznawalnych osobistości gminy. Jego aktywność została także szeroko zauważona na gruncie regionalnym i krajowym. Wielokrotnie wyróżniany medalami i odznaczeniami: państwowymi, samorządowymi i turystycznymi, pozostaje nadal skromy i otwarty na współpracę.
STEFAN TONDER
Pan Stefan Tonder urodził się w 1937 roku, w Dobieżynie. W jego rodzinie gołębie były od zawsze. Miał je dziadek, ojciec i większość Jego rodzeństwa. „Miłość do gołębi to dar od Boga” – mówi sam Pan Stefan. W 1954 roku mając zaledwie dwa gołębie, wstąpił do Polskiego Związku Hodowców Gołębi Pocztowych i od tego czasu jest jego aktywnym członkiem. Jest szeroko znany w gronie hodowców, daleko poza granicami gminy Buk. Przez 55 lat brał udział we wszystkich lotach na szczeblach: sekcji, Oddziału i Okręgu. Jego gołębie uczestniczyły w lotach narodowych z Watykanu, Francji, Belgii i Holandii. Wśród jego osobistych osiągnięć sportowych należy wymienić: Mistrzostwo Okręgu Poznań w lotach gołębi młodych w 1994 roku i Wicemistrzostwo Okręgu Poznań w lotach średniodystansowych w 1994 roku. Wielokrotnie zdobywał tytuł Mistrzowski Sekcji i Oddziału oraz był Przodownikiem Okręgu Poznań w lotach gołębi starych i młodych. Wśród kolegów ceniony jest za prawdziwą pasję i zaangażowanie, ale jego wyjątkową cechą jest życzliwość. Od najmłodszych lat, wciągnięty w nurt pracy społecznej udzielał się aktywnie m.in. jako: prezes Sekcji Buk, prezes Oddziału w Nowym Tomyślu, prezes Okręgu Poznań oraz członek Zarządu Głównego Polskiego Związku Hodowców Gołębi Pocztowych. W latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku, włożył duży wkład do rozwoju krajowego współzawodnictwa hodowców. Był współtwórcą i wnioskodawcą uchwalenia nowego ogólnopolskiego regulaminu lotowego o Mistrzostwo Polski. Za swoją działalność był wielokrotnie nagradzany odznaczeniami związkowymi. Wśród „gołębiarzy” jest człowiekiem legendą, a dla bukowian wzorem społecznika, pracowitości i dobroci.
ROK 2020
EUGENIUSZ NAPIERAŁA
Eugeniusz Napierała – urodził się w rodzinnym gospodarstwie Stanisława i Marii Napierała, w Niepruszewie. To doświadczony rolnik, działacz samorządowy, a przede wszystkim prawdziwy społecznik. Osoby, które Go znają mówią, że zawsze można na Nim polegać. W swoich postanowieniach kieruje się zdrowym rozsądkiem, z empatią podchodząc do ludzkich spraw.
Swą aktywność społeczną rozpoczął jeszcze w latach siedemdziesiątych, jako członek Rady Sołeckiej wsi Niepruszewo, działając tam nieprzerwanie przez ponad 30 lat. Okres ten zaowocował nie tylko zdobytym doświadczeniem, ale także uznaniem społeczności lokalnej, która wybrała Go dwukrotnie radnym Miasta i Gminy Buk. W tym czasie, jako członek rady zasiadał w Komisji Prawa i Porządku Publicznego oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Dzięki Jego staraniom doprowadzono m.in. do realizacji takich przedsięwzięć jak budowa kanalizacji w Niepruszewie, budowa chodnika przy ulicy Poznańskiej łączącego Niepruszewo i Kalwy, położenie sieci instalacji wodociągowej na ul. Leśnej w Niepruszewie, czy telefonizacja i gazyfikacja gminy Buk.
W 1990 roku Rada Miasta i Gminy Buk powołała Go na Delegata do Sejmiku Samorządowego w Poznaniu, jako swojego reprezentanta w obszarze województwa. Funkcję tę pełnił zasiadając w Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi do roku 1994. W tym samym roku został wybrany również na Delegata Wielkopolskiej Izby Rolniczej w Poznaniu, pełniąc to stanowisko nieprzerwanie, aż do dziś. W tym czasie sprawował m.in. funkcję przewodniczącego Komisji Budżetowej oraz Komisji Produkcji Zwierzęcej.
W 1995 roku podczas Walnego Zgromadzenia Spółek Wodnych zlewni Mogilnica Wschodnia w Nowym Tomyślu zostaje powołany na stanowisko przewodniczącego. Dzięki Jego staraniom spółka wodna przeszła m.in. gruntowną restrukturyzację, stając się obecnie dobrze prosperującym przedsiębiorstwem. Obdarzony szacunkiem i zaufaniem rolników pełni tę funkcję do dnia dzisiejszego.
TADEUSZ ŁYSIAK
Tadeusz Łysiak – społecznik z powołania urodził się w rodzinie rolniczej w miejscowości Żegowo, gdzie rodzice prowadzili gospodarstwo rolne. Już od najmłodszych lat angażował się społecznie działając w organizacji młodzieżowej, której w latach 80-tych był V-ce przewodniczącym Zarządu Gminnego oraz członkiem Prezydium Zarządu Wojewódzkiego. Był inicjatorem wielu czynów społecznych za co otrzymał odznaczenie młodzieżowe.
Od 1974 roku brał udział w Olimpiadach Wiedzy Rolniczej reprezentując naszą gminę, aż piętnastokrotnie stając się Laureatem Olimpiad Wojewódzkich. W latach 1984 do 1988 został radnym Miasta i Gminy Buk oraz jednym z najmłodszych radnych Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu. Po kilku letniej przerwie ponownie został radnym Miasta i Gminy Buk i tak kolejno od 1998 r. jako radny pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej, od 2002 r. pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Budżetu i Oświaty oraz był członkiem Komisji przydzielającej środki na organizacje i stowarzyszenia, od 2006 r. pełnił funkcję Wiceprzewodniczącego Rady oraz przewodniczącego Komisji Budżetu i Oświaty, od 2014 r. działał w Komisji Budżetu i Oświaty.
Od ponad 35 lat jest członkiem Rady Sołeckiej wsi Wysoczka – Żegowo – Wygoda. Był głównym inicjatorem budowy kanalizacji deszczowej i chodników w Żegowie.
W 1997 r. został wybrany na Prezesa Gminnego Związku Rolników Kółek i Organizacji Rolniczych w Buku i pełni tę funkcję do dnia dzisiejszego.
Od 1998 r. został wybrany do władz Wojewódzkiego Związku Rolników w Poznaniu, gdzie do dziś pełni funkcję Przewodniczącego Komisji Rewizyjnej. Podczas wystąpienia dwóch najbardziej dotkliwych powodzi, które miały miejsce na południu naszego kraju wspólnie z kolegami z Kółek Rolniczych zainicjował i zorganizował zbiórkę płodów rolnych dla rolników w województwie śląskim.
Za swą aktywną działalność społeczną w roku 2000 Artur Balasz – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi przyznał Panu Tadeuszowi Łysiakowi odznakę „ZASŁUŻONY DLA ROLNICTWA”, dwa lata później został ponownie wyróżniony i z rąk Aleksandra Kwaśniewskiego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej otrzymał „SREBRNY KRZYŻ ZASŁUGI”.
Od 2000 r. został powołany przez Wojewodę Wielkopolskiego na członka Gminnej Komisji do szacowania strat w gospodarstwach rolnych poszkodowanych wystąpieniem klęsk żywiołowych.
W 2004 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii w Poznaniu powołał go jako biegłego rzeczoznawcę do Komisji wyceniającej zwierzęta, które z mocy ustawy podlegają wykupowi przez państwo i pracuje w niej do dnia dzisiejszego.
JACEK HAMMERLING
Jacek Hemmerling – rolnik z wykształcenia mechanizator rolnictwa, rodowity bukowianin, ojciec dwóch dorosłych synów. Od najmłodszych lat związany
z rolnictwem, wychowywał się i pomagał w pracy na roli w gospodarstwie rolnym swoich rodziców. Postawą swą zawsze wyróżniał się jako osoba bardzo pracowita, uczciwa, uczynna i życzliwa.
Od 1996 r. jest delegatem do Wielkopolskiej Izby Rolniczej. Dwa lata później został powołany przez Wojewodę Wielkopolskiego do Komisji szacującej straty w gospodarstwach rolnych spowodowane klęskami żywiołowymi. Od 18 lat jest aktywnym działaczem Kółka Rolniczego Buk – Wielka Wieś, a od 2007 r. do chwili obecnej sprawuje funkcję Prezesa Kółka Rolniczego. Jako prezes przewodniczył w organizowaniu uroczystości jubileuszu 140- lecia powstania Kółka Rolniczego Buk – Wielka Wieś, podczas której otrzymał odznakę honorową za „ZASŁUGI DLA WOJEWÓDZTWA WIELKOPOLSKIEGO”. W 2004 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii w Poznaniu powołał go na biegłego rzeczoznawcę do pracy w Komisji do wyceny zwierząt dotkniętych chorobami zakaźnymi. Pan Jacek wspólnie z rolnikami z naszej gminy brał czynny udział w zorganizowaniu dwukrotnej pomocy dla powodzian – poszkodowanych rolników z województwa śląskiego przekazując imponujące ilości płodów rolnych również z własnego gospodarstwa. Jako absolutne hobby Pana Jacka należy potraktować zainteresowania myśliwskie, czego dowodem jest ponad 20-letnia działalność w Kole Łowieckim „Szarak”.
JAN BRĘK
Funkcję sołtysa wsi Dobra-Sznyfin pełni nieprzerwanie od 1979 r. Po upływie każdej kadencji mieszkańcy powierzają mu tę funkcję na kolejną kadencję, ufając mu w szczególny sposób i darząc Go zaufaniem. Nie jest łatwo być sołtysem dwóch małych wsi, lecz potrafi spokojnie i konsekwentnie realizować swoje pomysły i zamierzenia. Współpracuje z kołem gospodyń wiejskich i szkołą podstawową. W okresie sprawowania funkcji sołtysa zrealizował wiele inwestycji drogowych i gazowych. Inicjator wielu akcji społecznych – ostatnio pomysłodawca uczczenia tablicą pamiątkową mieszkańców wsi uczestniczących w powstaniu wielkopolskim. Działacz organizacji rolniczych. Za swoją działalność odznaczony w 2016 r. medalem “Zasłużony dla Województwa Wielkopolskiego”. Jest liderem życia społecznego i autorytetem dla mieszkańców. Dba o dobro lokalnej społeczności gminy.
LECH KAŹMIERCZAK
Jako jedna z nielicznych osób w naszej Gminie służy mieszkańcom od zmian ustrojowych. Najpierw (w latach 1990-1998) był radnym Miasta Gminy Buk, a od 1998 r. sprawuje funkcję sołtysa wsi Wielka Wieś. Po upływie każdej kadencji mieszkańcy powierzają mu tę funkcję na kolejną kadencję, ufając mu w szczególny sposób i darząc go zaufaniem. Jest osobą radosną i skromną, potrafiącą konsekwentnie realizować swoje pomysły i zamierzenia. W okresie sprawowania funkcji sołtysa udało mu się zrealizować wiele inwestycji: kanalizacyjnych, gazowych i drogowych na terenie wsi. Powstały w tym czasie nowe place zabaw, a przy drogach pojawiło się oświetlenie.
CZESŁAW PAKUŁA
Jest sołtysem Szewc od 1988 r. Od lat młodzieńczych działa w szeregach Ochotniczej Straży Pożarnej dbając o jej wyposażenie – przyczynił się, m.in. do remontu strażnicy i sali OSP w Szewcach. Od 1982 roku jest prezesem OSP w Szewcach. Od 30 lat podejmuje lokalne inicjatywy i udowadnia, że można działać wspólnie, skutecznie, bez podziałów pokoleniowych z korzyścią dla miejscowości i mieszkańców. Był inicjatorem i organizatorem wielu lokalnych przedsięwzięć: rozbudowy szkoły, postawienia figury św. Idziego (zniszczonej w czasie wojny), pomocy dla osób poszkodowanych w czasie pomocy w Gminie Jemielno i Suchej Beskidzkiej. Cieszy się ogromnym zaufaniem w środowisku. Jest bardzo mocno zaangażowany w sprawy społeczności lokalnej, które mają wpływ na rozwój i modernizację sołectwa Szewce i całej gminy. Za swoją działalność odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi i medalem “Za zasługi dla Województwa Wielkopolskiego”.
STANISŁAW KRÓLICZAK
Stanisław Króliczak urodził się dnia 11 sierpnia 1940 roku w Uścięcicach w gminie palenica, obecnie zamieszkuje miejscowość Dobieżyn w gminie Buk. Emeryt, który prężnie działa dla dobra całej społeczności Miasta i Gminy Buk. Swoją działalność skupia na prowadzeniu zespołu Folklorystycznego „Złote Kłosy” i Kapeli podwórkowej „Junki z Buku”, które działają w ramach Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury w Buku. Stanisław Króliczak interesował się muzyką i tańcem od wczesnych lat młodzieńczych. Będąc mieszkańcem wsi Dobieżyn początkowo okazjonalnie przygotowywał młodzież na występy, głównie na Święto Plonów. Stąd też dzięki jego inicjatywie i dużemu zaangażowaniu powstał w tej wsi ludowy zespół pieśni i tańca, skupiający młodzież tamtejszego środowiska. Z biegiem lat zespół pod opieką Stanisława Króliczaka zarówno poprzez piosenki jak i tańce kultywował tradycję ludową ziemi bukowskiej. Od września 1981 r. Stanisław Króliczak został zatrudniony jako instruktor amatorskiego ruchu artystycznego d/s tańca w MGOK Buk i taką rolę pełni do dnia dzisiejszego. W tym też czasie uczęszczał na kurs kwalifikacyjny z zakresu tańca ludowego uzyskując weryfikację instruktorską. Od 1986 roku wraz z zespołem tanecznym występuje przygrywająca mu kapela także pod jego kierunkiem. Jest on również kierownikiem Kapeli Podwórkowej „Junki z Buku”, występującej i znanej na terenie całego woj. wielkopolskiego. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że jako ojciec rodziny Stanisław Króliczak zainteresowanie amatorskim ruchem artystycznym a więc muzyką, pieśnią i tańcem z dużym powodzeniem wpoił dzieciom. W latach 1970/87 tworzył wraz z rodziną zespół Muzykującej Rodziny Króliczaków. Rodzina koncertowała w różnych regionach naszego kraju: na Konfrontacjach Artystycznych Wsi Polskiej „Wigry 86”, na Warsztatach Wokalno-Muzycznych w Zakliczynie k/ Krakowa. Rodzina należała do Krajowego Klubu Muzyki i Piosenki „Scena Ludowa” w Krakowie. Kilkakrotnie brała udział także w Ogólnopolskich Spotkaniach Rodzin Muzykujących we Wrocławiu.
Dzięki zaangażowaniu społecznemu i zamiłowaniu Stanisława Króliczaka do kultury tradycyjnej istnieje zespół pieśni i tańca „Złote Kłosy” i stawia to naszą gminę wysoko w rankingu popularyzatorów tradycji i kultury ludowej. Trudno bowiem w dzisiejszych czasach pozyskać młodzież do społecznej postawy i zaangażowania jej zwłaszcza w pielęgnowaniu tradycji regionalnych. Udaje się to Stanisławowi Króliczakowi przez wiele lat. Zespół folklorystyczny „Złote Kłosy” obchodzi bowiem jubileusz 50-lecia, a kapela podwórkowa „Junki z Buku” obchodzić będzie jubileusz 30-lecia działalności. Zespoły te występowały na różnych imprezach na terenie naszego województwa, ale również poza granicami kraju – w Holandii, w Niemczech. Znamiennym faktem jest, że działalność zespołów pod kierunkiem instruktora Króliczaka swoim przejawem mobilizowała społeczność wiejską do różnych przedsięwzięć jak: rozbudowa Wiejskiego Domu Kultury oraz budowa Szkoły Podstawowej w Dobieżynie, bowiem dochody z organizowanych imprez były przekazywane na te cele.
Ponadto Stanisław Króliczak został uhonorowany przez kapitułę czasopisma bukowskiego „Kosynier Bukowski”, przyznającą statuetkę „Złotej Kosy”, która zadecydowała, by jej Laureatem został Stanisław Króliczak z Dobieżyna – animator i organizator kultury na wsi. Odznaczony również najwyższym resortowym odznaczeniem Zasłużony Działacz Kultury, przyznanym w 1987 roku oraz Zasłużony dla Kultury Polskiej w roku 2008.
W ostatnim okresie szczególnie jako kierownik i instruktor zwrócił uwagę na pracę i zaangażowanie nad zespołem Kapeli Podwórkowej „Junki z Buku”. Kapela bierze udział w organizowanych konkursach i festiwalach. W roku 2005 na festiwalu Kapel w Pobiedziskach jury przyznało zespołowi I miejsce za oryginalność wykonania piosenek i wrażenia artystyczne. Największym dotychczasowym sukcesem kapeli podwórkowej „Junki z Buku” jest zdobycie w roku 2007 na Ogólnopolskim Przeglądzie w Grajewie III miejsca. W 2011 r. – kapela zdobyła nagrodę „Najlepsze w Polsce” przyznawaną przez Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. W czerwcu 2015 roku otrzymała nagrodę im. Stanisława Strugarka za popularyzację gwary poznańskiej przyznawaną przez komitet organizacyjny Dni Łazarza w Poznaniu. We wrześniu 2015 zajęła III miejsce na przeglądzie kapel w Pobiedziskach.
Zgłoszenie nadania tytułu „Zasłużony dla Miasta i Gminy Buk” Panu Stanisławowi Króliczakowi uzyskało pozytywną opinię stałych Komisji Rady Miasta i Gminy Buk na wspólnym posiedzeniu w dniu 18 lutego 2020 r. W związku z powyższym podjęcie niniejszej uchwały uważa się za uzasadnione.