Dla dobra gminy - Miasto i Gmina Buk

Wyróżnienie „Dla dobra Gminy Buk”

Wyróżnieniem nadawanym przez Radę Miasta i Gminy Buk osobom fizycznym, podmiotom gospodarczym oraz organizacjom, stowarzyszeniom i instytucjom jest tytuł „Dla dobra Gminy Buk”. Tytuł ten mogą otrzymać polskie i zagraniczne osoby fizyczne, podmioty gospodarcze, organizacje, stowarzyszenia oraz instytucje, które wniosły wybitny wkład w rozwój Miasta i Gminy Buk lub w sposób szczególny prowadziły działalność na rzecz jej mieszkańców, zwłaszcza w zakresie:

gospodarki i ekonomii,
ochrony środowiska,
kultury i sztuki,
działalności oświatowo-wychowawczej,
działalności charytatywnej,
promocji gminy,
kultury fizycznej, turystyki i sportu.

Zasady przyznawania Tytułu ustalone zostały w uchwale Nr XII/96/99 Rady Miasta i Gminy Buk z dnia 31 sierpnia 1999 r.

Dotychczas Tytuł „Dla dobra Gminy Buk” otrzymali:

GER SCHINCK – Burmistrz zaprzyjaźnionej gminy holenderskiej Sint-Michielsgestel

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 13 września 2002 r. Miasto i Gmina Buk współpracuje z holenderską gminą Sint-Michielsgestel od 1990 r. Ze strony holenderskiej współpracę zapoczątkował burmistrz gminy Sint-Michielsgestel Ger Schinck. Przez 13 lat współpracy Ger Schinck okazał się wielkim przyjacielem Miasta i Gminy Buk oraz jej mieszkańców. Za jego akceptacją i przy jego udziale nawiązano kontakty pomiędzy radnymi, pracownikami urzędów gmin, nauczycielami, pracownikami gminnych jednostek organizacyjnych, strażakami, rolnikami, harcerzami, rzemieślnikami, sportowcami, sołtysami, służbą zdrowia i policją. Dla wielu grup organizowano w Holandii staże i praktyki. zawodowe. Burmistrz Ger Schinck w każdą naszą wizytę w Holandii angażował się całym sercem. Również bardzo często i chętnie gościł w Buku, zawsze dostrzegając nasze osiągnięcia i sukcesy. Jest także osobą, która pozytywnie wspierała zamierzenia holenderskich inwestorów dotyczące inwestowania w gminie Buk. Na współpracy materialnie skorzystali nasi strażacy, niepełnosprawni i uczniowie szkół gminnych. Przy czym pomoc materialna zawsze dotyczyła dziedzin obejmujących ogół mieszkańców, osób chorych oraz dzieci i młodzież, pomagając w ten sposób szybciej rozwiązać trudne problemy gminy. Z dniem 1 października 2002 r. Ger Schinck zaprzestał pełnić funkcję Burmistrza Gminy Sint-Michielsgestel. Przyznane wyróżnienie jest najlepszą formą podziękowania za wszystko, czego dokonał na rzecz naszej społeczności.

ELŻBIETA CICHA – Kustosz Muzeum Ziemi Bukowskiej i działacz Oddziału PTTK w Buku

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 17 kwietnia 2003 r. Kustosz w Muzeum Ziemi Bukowskiej PTTK, członkiem zespołu redakcyjnego lokalnego czasopisma „Kosynier Bukowski”. Aktywny działacz PTTK, w pełni zaangażowana w rozwój turystyki i krajoznawstwa na naszym terenie, w tym przede wszystkim w opiece nad zabytkami i prowadzeniem Muzeum Ziemi Bukowskiej. Na szeroką skalę zaczęła gromadzić pamiątki dotyczące Buku i okolic. Początki jej pracy były trudne. Dziś można powiedzieć, że Elżbieta Cicha była współtwórczynią Izby Muzealnej Ziemi Bukowskiej PTTK w Buku, której służyła wiernie i ofiarnie do samego końca. W dziedzinie opieki i działania na rzecz ochrony zabytków na terenie naszego miasta była przodująca. Stała opieka i konserwacja eksponatów muzealnych wymaga wielu godzin społecznej pracy, a wykonywała ją Elżbieta Cicha z sercem. Odbierała wyrazy uznania od wielu osób zwiedzających Muzeum z różnych stron kraju, a nawet z zagranicy, o czym świadczą wpisy do Złotej Księgi wyłożonej w Muzeum. Pełni uznania dla Elżbiety Cichej są miejscowi nauczyciele, odbywający lekcje historii w Muzeum. Elżbieta Cicha posiada liczne nagrody, wyróżnienia, dyplomy, odznaki honorowe, medale, które nadane zostały przez Wielkopolskiego Konserwatora Zabytków w Poznaniu, Głównego Konserwatora w Warszawie, Zarząd Główny PTTK, władze wojewódzkie PTTK oraz inne instytucje. W 1989 r. została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. Cicha wykonywała dla Oddziału PTTK Buk projekty graficzne na rajdy ogólnopolskie, wojewódzkie i lokalne, a projekt na „Młodzieżowy Rajd Powiatu Nowotomyskiego do Lwówka – 72” został zakwalifikowany do umieszczenia w albumie medalierstwa opracowanym przez Polską Akademię Nauk w Warszawie. W konkursie literackim zorganizowanym, z okazji 700-lecia miasta Buk w 1989 r. jej praca pt. „Droga do Niepodległości” została wyróżniona. Z inicjatywy Elżbiety Cichej, w 1975 r. zostało założone Koło „Senior” przy PTTK w Buku. Działalność Koła zapoczątkowało 26 osób, dzisiaj jest 70 aktywnych członków oraz wielu sympatyków. Na bieżąco prowadzone dwie grube księgi, to zapis działalności Koła. Spotkania przy wspólnym stole „opłatkowym”, „Dzień Matki”, „Dzień Seniora”, wieczornice z poezją i pieśnią, wycieczki po kraju – wszystko to prowadzone było przez Elżbietę Cichą. Wprowadziła do swej działalności cykl rajdów dla młodzieży szkolnej wraz z kołem „Senior”, tj. w maju „Chrońmy zabytki przeszłości”, a w grudniu „Bądź turystą w swoim mieście”. Każda działalność Elżbiety Cichej w zakresie krajoznawstwa i opieki nad zabytkami stanowiła ważny element dla rozwoju małej i dużej turystyki. Żadna forma popularyzowania turystyki nie była jej obca. Niestrudzona w swym działaniu. Znajdowała tyle zapału i energii, że znakomicie godziła powierzone jej funkcje w Oddziale PTTK. Była członkiem zespołu redakcyjnego „Kosyniera Bukowskiego”- lokalnego czasopisma, na łamach, którego walczyła o ochronę zabytków naszej przeszłości. Z jej artykułów dowiadujemy się o historii Buku i okolic.

MARIA RURA – Redaktor Naczelny miesięcznika Kosynier Bukowski

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 1 maja 2004 r. Długoletni, zasłużony wychowawca i nauczyciel dzieci i młodzieży w Buku. W roku 1993 powołano zespół osób, którego zadaniem miało być redagowanie lokalnego, gminnego czasopisma w Buku. Powstało czasopismo „Kosynier Bukowski”, jako wydawnictwo lokalne Samorządu Bukowskiego. Maria Rura została wybrana na redaktora naczelnego tego czasopisma. Czuwała z dużym poczuciem obowiązku nad całością materiałów do każdego numeru, mobilizując członków swego zespołu, by ich praca miała właściwy charakter. W swych artykułach podejmowała trudną i nie zawsze przyjemną tematykę. Była osobą pełną zapału do pracy, inicjatyw, posiadała charyzmę i różne ciekawe pomysły. Nad redagowaniem czasopisma poświęcała wiele swego wolnego czasu, bo czuła potrzebę robienia czegoś dobrze, dla lokalnej społeczności. Poświęciła temu wiele nieprzespanych nocy. Nie była redaktorem zawodowym. Była wspaniałym polonistą. Podejmując się trudu prowadzenia Redakcji Kosyniera Bukowskiego zdawała sobie sprawę, że nie będzie łatwo przekazywać obiektywną prawdę społeczności lokalnej o wydarzeniach naszego środowiska. Nie sprawiały jej trudu wyjazdy za ciekawymi i wiarygodnymi informacjami i wywiadami do bukowskiej gazety. Była również inicjatorem różnych akcji społecznych: jak zbiórki książek dla dzieci na Litwie, artykułów szkolnych i sportowych dla powodzian, organizowanie koncertów noworocznych, koncertów wręczenia Statuetek „Złotej Kosy” – Nagrody Kosyniera Bukowskiego. Kolejne inicjatywy Marii Rura to położenie płyty nagrobnej i opieka nad grobem Reginy Wańkowicz /siostry pisarza/, inicjatywa nadania Ojcu Ignacemu Cieślakowi tytułu „Honorowy Obywatel Miasta Buk” wraz z przygotowaniem tej uroczystości. Maria Rura była człowiekiem rozumiejącym i współczującym ludziom biednym, opuszczonym i cierpiącym. Była aktywna w parafialnym Kole Caritas. Jej zaangażowanie w codzienne życie społeczne naszej gminy było widoczne na co dzień. Jej obecność i dyskretne obserwowanie życia codziennego naszej gminy zobrazowane było na łamach Kosyniera Bukowskiego.

ALEKSANDRA WALKOWIAK – Dyrektor Gimnazjum im. płk. Kazimierza Zenktelera w Buku

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 1 maja 2004 r. Zatrudniona była w Gimnazjum im. płk. Kazimierza Zenktelera w Buku na stanowisku Dyrektora Szkoły. Ukończyła wyższe studia magisterskie z zakresie filologii rosyjskiej, posiada drugi stopień specjalizacji zawodowej. Pracowała zawodzie nauczyciela nieprzerwanie 35 lat. Praca Aleksandry Walkowiak została dotychczas nagrodzona przez Kuratora Oświaty i Wychowania nagrodą II stopnia w 1983 r. i nagrodą I stopnia w 1993 r. W dniu 10 lipca 1998 r. praca Aleksandry Walkowiak została oceniona przez Wizytatora Kuratorium Oświaty w Poznaniu, jako szczególnie wyróżniająca. Kariera zawodowa Aleksandry Walkowiak przedstawia się następująco:

16 sierpnia 1968 r. – 31 sierpnia 1971 r. – Szkoła Podstawowa Niepruszewo
1 września 1971 r. – 31 sierpnia 1984 r. – Szkoła Podstawowa w Buku
1 września 1984 r. – 31 sierpnia 1988 r. – Z-ca Inspektora Oświaty
1 września 1991 r. – 31 sierpnia 1998 r. – Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 w Buku. Po przekształceniach związanych z reformą systemu oświaty zostaje od 1 września 1999 r., po wygraniu konkursu – Dyrektorem Gimnazjum im. płk. Kazimierza Zenktelera.

Wszystkie działania pani Dyrektor były nastawione na rozwój ucznia. Nawet w najtrudniejszych finansowo czasach, w szkole prowadzonej przez Aleksandrę Walkowiak działały koła zainteresowań dla uczniów uzdolnionych, a dla uczniów z trudnościami w nauce działały zespoły dydaktyczno-wychowawcze. W Gimnazjum, którym zarządzała, z jej inicjatywy utworzone zostały klasy wyrównawcze. Posiada dużą wiedzę fachową i prawną co umożliwia Jej sprawne zarządzanie najpierw szkołą podstawową, a następnie Gimnazjum. Jest świetnym organizatorem, gospodarzem, postacią o dużym autorytecie w środowisku nauczycielskim. Lista osiągnięć jest długa. Ważna jest jednak lista osiągnięć Jej podwładnych – nauczycieli i jej wychowanków – młodzieży Szkoły Podstawowej nr 1 i Gimnazjum w Buku.

ELŻBIETA BATURA – nauczyciel Gimnazjum im. płk. Kazimierza Zenktelera w Buku

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 1 maja 2004 r. Nauczyciel mianowany Gimnazjum im. płk. Kazimierza Zenktelera. Elżbieta Batura uczyła w Gimnazjum biologii oraz prowadziła zajęcia z zakresu przygotowania do życia w rodzinie. Wzorowo wykonywała swoje obowiązki dydaktyczne i wychowawcze. Była troskliwą nauczycielką, potrafiła łagodzić i zapobiegać konfliktom. Była sprawiedliwa i jednocześnie konsekwentna w swoich wymaganiach. Jako wychowawca, owocnie współpracowała z rodzicami, organizowała ciekawe spotkania i wywiadówki. Dbała o swój warsztat pracy i wzbogacała go. Uczestniczyła w różnych formach doskonalenia zawodowego. Zdobyła kwalifikacje do prowadzenia zajęć „Przygotowanie do życia w rodzinie”, kończąc studia podyplomowe. Promowała w szkole edukację ekologiczną i prozdrowotną odnosząc w tej dziedzinie duże sukcesy. Od wielu lat realizowała zadania związane z diagnozowaniem otaczającego nas środowiska, organizując np. wyjazdy na gminne składowisko odpadów komunalnych i do oczyszczalni ścieków. Lokalizowała wspólnie z młodzieżą dzikie wysypiska śmieci na terenie gminy. Propagowała zbiórkę surowców wtórnych, kierując akcją „Sprzątanie świata”, przeprowadzała konkursy plastyczne: „przyroda oskarża”, pokazy mody ekologicznej, akcję segregacja, konkursy z wiedzy o ekologii, konkursy piosenki o tematyce ekologicznej. Opracowała i realizowała projekt edukacyjny „Szkoła i gmina bez śmieci”, zdobywając dla szkoły nagrodę Marszałka Województwa Wielkopolskiego w kwocie 20 tys. zł. Z powodzeniem realizowała zadania związane z ochroną przyrody, współpracując w tym zakresie z PTOP „Salamandra”. Przygotowała między innymi wystawę fotografii przyrodniczej, inwentaryzację pomników przyrody, organizowała wycieczki o tematyce przyrodniczej, przystąpiła do realizacji programu ochrony bociana białego, wdrożyła w Gimnazjum program „Ochrona ptaków drapieżnych”. Przygotowywała uczniów do uczestnictwa w konkursach ekologicznych i prozdrowotnych, w których uzyskiwała wysokie wyniki. W roku szkolnym 1999/2000 dwie jej uczennice uzyskały I miejsce w I Powiatowym Konkursie Ekologicznym, jedna uczennica zdobyła II miejsce w Konkursie Wojewódzkim „Zdrowy styl życia”. Przygotowała uczniów do konkursu Ptaki Polskie. Dwie uczennice uczestniczyły w finale wojewódzkim. Uczennica Elżbiety Batury Anna Woś zdobyła III miejsce w Ogólnopolskim Konkursie „Zdrowy Styl Życia”. Jest to największe osiągnięcia zawodowe Elżbiety Batury. Była aktywną postacią środowiska pedagogicznego naszej gminy. Ostatnim Jej pomysłem, który zrezalizowała to Program ochrony kasztanowców Gminy Buk.

STANISŁAW BOGACZ – sołtys wsi Wiktorowo-Pawłówko

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 1 maja 2004 r. Z wykształcenia rolnik, prowadzący do 2003 r. 42 ha gospodarstwo rolne, specjalizujące się w hodowli bydła. W 2003 r. gospodarstwo przekazał synowi Andrzejowi. Dobry rolnik i gospodarz. Funkcję sołtysa wsi Wiktorowo – Pawłówko pełnił nieprzerwanie od 1970 r. Po upływie każdej kadencji mieszkańcy powierzali mu tę funkcję na kolejną kadencję, ufając mu w szczególny sposób i darząc go zaufaniem. Był osobą skromną, potrafiącą konsekwentnie realizować swoje pomysły i zamierzenia. Nie jest łatwo być sołtysem dwóch małych wsi i walczyć o kolejne dobrodziejstwa XX i XXI wieku. W okresie sprawowania funkcji sołtysa zrealizował:

wodociąg,
kanalizację,
ułożono nawierzchnię asfaltową we wsi Wiktorowo,
zmeliorowano grunty rolne,
zakończono telefonizację wsi.

Jako najstarszy stażem sołtys był autorytetem w środowisku sołtysów. Można by powiedzieć, że był dziekanem korpusu sołtysów naszej gminy. Był lubiany i zawsze chętny do uczestnictwa we wszystkich poczynaniach środowiska rolniczego naszej gminy.

DARIUSZ SOKOŁOWSKI – Komendant Ośrodka Związku Harcerstwa Polskiego w Buku

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 1 maja 2004 r. Funkcję Komendanta Ośrodka ZHP w Buku pełni od 1995 r. nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Jednak z Harcerstwem związany jest całe swoje życie. Od listopada 2003 r. pełni funkcję Zastępcy Komendanta Hufca ZHP Poznań Rejon, obejmujący obszar całego powiatu poznańskiego. Jego zaangażowanie i praca społeczna na rzecz gminy Buk jest doskonale znana i ceniona przez wielu mieszkańców naszej gminy. Jest inicjatorem i głównym koordynatorem Akcji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy na terenie naszej gminy. Jako szef Sztabu organizuje wolontariuszy do pracy w tym przedsięwzięciu. Jest współorganizatorem wigilii dla mieszkańców, przynosząc z harcerzami dla mieszkańców „Betlejemskie Światełko Pokoju”. Corocznie organizuje letni i zimowy wypoczynek dla dzieci i młodzieży z terenu całej naszej gminy organizując obozy krajowe i zagraniczne, nieobozową akcję letnią i zimową. Z jego inicjatywy bukowski Ośrodek ZHP przejął w użytkowanie bazę szkoleniowo-wypoczynkową w Rybojedzku. Dzięki jego operatywności, zdewastowana baza przybierała coraz lepszy wygląd i doprowadzona została do takiego stanu, że lato 2003 r. było miejscem wypoczynku ogromnej rzeszy dzieci i młodzieży. Jest organizatorem nie tylko typowych imprez harcerskich, działanie jego odpowiada zapotrzebowaniom dzieci i młodzieży. Współpracuje z wieloma organizacjami i instytucjami gminy. Jego harcerze, a także jego osobista obecność jest widoczna przy każdej zbiórce żywności. Służy swoją pomocą przy organizacji wielu gminnych imprez. Harcerze Ośrodka uczestniczą we wszystkich uroczystościach rocznicowych, wystawiając poczet sztandarowy flagi gminy. Jest to ogromna zasługa Druha Komendanta Ośrodka ZHP w Buku. Pełni także inne funkcje w życiu społecznym gminy. Od 1999 r. jest członkiem Gminnej Komisji ds. Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, a od 2004 r. jej Przewodniczącym. Rzadkością jest by jeden człowiek mógł uczynić tak dużo dla innych.

ZENON JANKOWSKI – Przewodniczący Środowiskowego Koła Rzemiosła w Buku

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 12 kwietnia 2005 r. Zenon Jankowski urodził się15 września 1949 r. w Mirosławkach. Zamieszkał w Buku w 1972 r. Od 1980 r. prowadził zakład usługowy w zakresie przetwórstwa metalu i ślusarstwa. W tym okresie wyszkolił 20 uczniów w zawodzie ślusarza. Od początku swej działalności należał do Cechu Rzemiosł Różnych w Nowym Tomyślu. Był członkiem Zarządu – Zastępcą Cechmistrza. Był inicjatorem ufundowania sztandaru organizacyjnego Bukowskiego Koła Rzemiosła. Od 1987 r. pełnił funkcję przewodniczącego tego Koła. Wspomagał wiele inicjatyw lokalnego środowiska rzemieślników. Reprezentował ich interesy i problemy w Cechu. Aktywnie uczestniczył w życiu społecznym tego środowiska. Udzielał nieodpłatnie pomocy stowarzyszeniom i organizacjom działającym na terenie gminy. Był i współorganizatorem corocznych obchodów Święta Konstytucji 3. Maja. Był osobą znaną i lubianą w środowisku bukowskiego rzemiosła.

KAROL HOŁOD – Kapelmistrz Bukowskiej Orkiestry Dętej

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 12 kwietnia 2005 r. Karol Hołod urodził się 26 maja 1944 r. w Wiesenburgu – Zbąszynku. Aktywny organizator i animator kultury w środowisku bukowskim. To on właśnie był współzałożycielem w 1969 r. bukowskiej orkiestry dętej, której dyrygentem jest do dzisiaj. Bukowska Orkiestra Dęta Ochotniczej Straży Pożarnej wrosła w pejzaż bukowskiego środowiska i trudno sobie wyobrazić uroczystość bez jej udziału. Prowadzona przez Dyrygenta Karola Hołoda orkiestra na przestrzeni minionych lat dała setki koncertów w różnych miejscowościach województwa wielkopolskiego oraz brała udział w licznych festiwalach, przeglądach i konkursach organizowanych przez Związek Chórów i Orkiestr, jak również przez Wojewódzki Związek Ochotniczych Straży Pożarnych w Poznaniu. W 1996 r. orkiestra reprezentowała nasze województwo w przeglądzie orkiestr w Połczynie Zdroju zdobywając Puchar Burmistrza tego miasta. Przedstawiając sylwetkę Karola Hołoda należy dodać, że jego muzyczne pasje nie ograniczają się tylko do orkiestry dętej, ponieważ od wielu lat jest czynnym członkiem kapeli ludowej „KOTKOWIACY”. Za swą społeczną i pełną zaangażowania pracę w dziedzinie upowszechniania kultury muzycznej został wyróżniony przez Ministra Kultury i Sztuki odznaką Zasłużony Działacz Kultury. Wyróżniony jest także Srebrnym Medalem „Za zasługi dla Pożarnictwa”. Pełni również inne funkcje społeczne. Jest Prezesem Zarządu Miejsko-Gminnego Ligi Obrony Kraju oraz V-ce Prezesem Koła Żołnierzy Rezerwy.

ANNA ZAWIEJA – Prezes Zarządu Rejonowego Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów w Buku

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 12 kwietnia 2005 r. Anna Zawieja urodziła się 30 września 1949 r. w Nowym Tomyślu. Jest absolwentką Studium Nauczycielskiego w Toruniu o kierunku matematyka. Bezpośrednio po ukończeniu Studium, z dniem 1 września 1971 r. rozpoczęła pracę, jako nauczyciel matematyki w szkole Podstawowej w Szewcach i pracowała w niej do 31 sierpnia 2001 r., czyli przeszło 30 lat. Z dniem 1 sierpnia 1984 r. powierzono jej funkcję Dyrektora Szkoły Podstawowej w Szewcach, którą pełniła do 31 sierpnia 1999 r., czyli przez 15 lat. Od wielu lat jest znana w środowisku wiejskim i gminy, jako działacz kultury oraz aktywny działacz straży pożarnej. Za swoją dotychczasową działalność została wyróżniona wieloma nagrodami i wyróżnieniami. Przez wiele lat prowadziła drużynę harcerską. Jest opiekunem młodzieżowej drużyny pożarniczej. Prowadzi z dużymi sukcesami młodzież z naszej gminy w Turniejach Wiedzy Pożarniczej. Jej podopieczni są laureatami tego konkursu na szczeblu gminy, powiatu, województwa i kraju. Od 2003 r. jest Przewodniczącą Koła Emerytów w Szewcach. W 2004 r. została Przewodniczącą Zarządu Rejonowego PZERiI w Buku.

MICHAŁ LULKIEWICZ – emerytowany Prezes i obecny Przewodniczący Rady Nadzorczej Spółki Akcyjnej „BUKOWIANKA”

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 18 kwietnia 2006 r. Michał Lulkiewicz wielokrotnie dawał przykłady swego przywiązania do miasta i bukowskiego społeczeństwa. Jest Bukowianinem z prawdziwego zdarzenia. Przez 44 lata pracował w najbardziej bukowskiej firmie – „Bukowiance” (przez wiele lat był jej prezesem). Jego wkład w budowanie zakładu i nieustanne kształtowanie dobrego wizerunku firmy w kraju i poza jego granicami, jest ogromny. Zawsze dążył do rozwoju zakładu, a w czasach trudnych nie poddawał się. O pozytywne rozwiązanie problemów miasta i gminy zabiegał, jako radny w: województwie i w Radzie Miasta i Gminy Buk. Zawsze służył mądrze i roztropnie publicznym sprawom. Znane są jego bezinteresowność i oddanie sprawom Buku. Od wielu lat jest aktywnym członkiem PTTK i KOR (obecnie KŻR). Od roku 1993 r., a więc od początku wydawania, był redaktorem Kosyniera Bukowskiego. Partnerem p. Michała zawsze jest optymizm i – mimo problemów – zawsze stać go na uśmiech.

STANISŁAW KLUCZYK – pracownik Ośrodka Sportu i Rekreacji w Buku

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 18 kwietnia 2006 r. Stanisław Kluczyk urodził się 3 listopada 1954 r. w Buku. Od najmłodszych lat do czerwca 1995 r. był czynnym zawodnikiem zespołów młodzieżowych i seniorskich Klubu KS, potem MZKS, a następnie MKS „Patria” Buk. Pracę zawodową w GS SCH w Buku, a następnie w Ośrodku Sportu i Rekreacji wiązał jednocześnie z pracą społeczną w MKS „Patria” Buk, jako trener, działacz i prezes Klubu. Od 1978 r. do dnia dzisiejszego jest trenerem zespołów piłki nożnej. W latach od 1978-89 pracował z młodzieżą. Od 1989 r. trenował zespoły seniorskie do 1995 r. tj. do awansu do klasy okręgowej. W latach 1995-2002 ponownie zajął się szkoleniem młodzieży. W kolejnych dwóch latach 2002-2004 trenował I zespół występujący w IV lidze. Od lipca 2004 r. postanowił poświęcić się tylko pracy z dziećmi i młodzieżą. Mimo wielu obowiązków służbowych i społecznych w 1998 r., po dwóch latach nauki uzyskał dyplom Menedżera Organizacji Imprez Sportowych, a w 1999 r. dyplom Menedżera Sportu. W maju 2002 r. ukończył 3-letnie Studium Trenerskie w Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku uzyskując Dyplom Trenera II klasy. Jako działacz sportowy całe swe życie poświęcił pracy w Klubie MKS „Patria”: od 1985 r. był członkiem Klubu, od 1995 r. prezesem, a od 1997 r. jest Honorowym Członkiem Klubu MKS „PATRIA” Buk.

FRANCISZEK WASIAK – Członek Honorowy Miejskiego Klubu Sportowego „Patria” w Buku

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 18 kwietnia 2006 r. Franciszek Wasiak – Członek Honorowy Miejskiego Klubu Sportowego Patria Buk. Franciszek Wasiak urodzony 2 listopada 1930 r., zamieszkały w Wielkiej Wsi. Całe niemal swoje życie związał z dwoma instytucjami – z Miejskim Klubem Sportowym Patria Buk oraz Bukowską Spółdzielnią Mleczarską. Przez kilkadziesiąt lat oprócz pracy zawodowej pełnił społecznie rolę gospodarza klubu. Poświęcając cały swój prywatny czas dla dobra bukowskiego sportu. Przygodę z piłką nożną Franciszek Wasiak rozpoczął, jako zawodnik. W pierwszych latach po II wojnie światowej dał się poznać, jako znakomity prawy obrońca. Charakteryzował się dużą walecznością i sportową ambicją. Karierę sportową przerwała groźna kontuzja, która uniemożliwiła mu uprawianie piłki nożnej. Kolejny etap w życiu Franciszka Wasiaka związany jest z przeprowadzką na nowy bukowski stadion, gdzie od tego czasu mieszkał aż do końca lat osiemdziesiątych. Aktywnie uczestniczył w pracach na rzecz budowy tego obiektu sportowego, gdzie wraz z członkami klubu społecznie zajmował się między innymi urządzeniem terenów zielonych. Jako gospodarz klubu przez kilkadziesiąt lat zajmował się przygotowaniem boisk, pracami porządkowymi na stadionie oraz przygotowaniem strojów sportowych dla drużyn grających w piłkę nożną oraz piłkę ręczną, których ilość była znacznie większa niż dziś. Do legendy przeszły już słynne owce Franciszka Wasiaka, hodowane na stadionie, które przyczyniały się regularnie do skracania długości trawy. W wieku 60 lat Franciszek Wasiak przeszedł na emeryturę, ale po krótkiej przerwie pracował nadal. Dziś jest Honorowym Członkiem Miejskiego Klubu Sportowego Patria i w maju 2006 r. obchodził 60-lecie członkostwa w Klubie. Franciszek Wasiak nadal aktywnie uczestniczy w sportowym życiu w Buku, obserwując każdy niemal mecz na bukowskim stadionie od kategorii orlików do seniorów, a niejednokrotnie również uczestniczy w meczach wyjazdowych.

HIERONIM ŁUBIŃSKI – emerytowany nauczyciel

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 18 kwietnia 2006 r. Hieronim Łubiński urodził się 17 września 1930 r. w Buku. W latach 1947-48 uczęszczał do szkoły dla dorosłych w Buku. Małą maturę uzyskał w Miejskim Gimnazjum w Gubinie, po czym na dalszą naukę przeniósł się do Sulechowa. W 1951 r. otrzymał dyplom Liceum Pedagogicznego z prawem nauczania. Po służbie wojskowej został zatrudniony w szkole inżynierskiej zwanej dzisiaj Politechniką Poznańską. Uczył w niej, jako nauczyciel przedmiotów wojskowych. Od 1 stycznia 1958 r. do 31 sierpnia 1984 r. uczył w Szkole Podstawowej nr 1 w Buku. Od 1 sierpnia 1976 r. do 31 sierpnia 1984 r., jako wicedyrektor szkoły. Współzałożył sekcje piłki ręcznej w KS „Patria” Buk w 1964 r. W latach 1964-1987 był jej trenerem, początkowo grup juniorskich, później klasy A, a w latach 1970-1987 trenerem tzw. II ligi terytorialnej. Zasięg tych rozgrywek obejmował 1/8 terenu Polski m.in. Szczecin, Koszalin, Poznań, Piła, Tczew, Wągrowiec, Leszno. Przez 17 lat był prezesem KS „Patria” Buk. Wielu jego wychowanków reprezentowało nasz region w różnych kadrach. Reprezentacja Szkoły Podstawowej nr 1 w Buku na igrzyskach młodzieży w 1979 r. w Radomiu zajęła 6 miejsce. Hieronim Łubiński przez okres swojej pracy zabiegał o wybudowanie hali sportowej w naszym mieście. Spełniał się również, jako radny powiatu oraz radny Miasta i Gminy Buk. Był współzałożycielem Klubu Oficerów Rezerwy w Buku oraz zapalonym wędkarzem.

JAN ZAWIEJA – Naczelnik Ochotniczej Straży Pożarnej w Szewcach

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 20 kwietnia 2010 r. Jan Zawieja całe swoje życie związał z działalnością na rzecz ochrony przeciwpożarowej. W 1945 r. powstaje w Szewcach Ochotnicza Straż Pożarna. Jan Zawieja wstępuje w jej szeregi w 1953 r. Jako młody członek OSP jest bardzo aktywny i oddany organizacji, przyczynia się do rozbudowy w czynie społecznym strażnicy – świetlicy. W 1964 r. zostaje wybrany do Zarządu OSP, jako członek. Po śmierci Naczelnika OSP, na Walnym Zebraniu w 1972 r. Jan Zawieja zostaje mianowany Naczelnikiem OSP w Szewcach. W tym samym roku OSP otrzymuje pierwszy wóz strażacki – Star 20 GM. Jan Zawieja wzorowo wypełniał obowiązki organizacyjne w OSP. Był jednym z inicjatorów czynów społecznych na rzecz rozwoju wsi, między innymi: melioracji gruntów rolnych oraz czyszczenia stawów wiejskich celem zabezpieczenia dostępu na wypadek pożaru. Brał też udział w pracach społecznych przy budowie kanalizacji deszczowej oraz przy budowie odwiertu studni głębinowej. Uczestniczył w pracach związanych z rozbudową Szkoły Podstawowej w Szewcach. W czasie pełnienia swej funkcji był dobrym organizatorem wszelkich prac, miał dobry kontakt z młodzieżą, która nazywała go „Wujem Jasiem”. Przyczyniło się to do dużych osiągnięć w szkoleniu i zdobywaniu przez młodzież wiedzy pożarniczej i czołowych lokat na zawodach sprawnościowych od szczebla gminnego po wojewódzki. Był wychowawcą wielu młodych strażaków. Za swą dobrą i długoletnią pracę został uhonorowany wieloma odznaczeniami Związku Ochotniczych Straży Pożarnych. Uwieńczeniem było nadanie przez Zarząd Główny Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w 1995 r. najwyższego indywidualnego odznaczenia – Złotego Znaku Związku. Mimo swego wieku aktywnie sprawował funkcję naczelnika OSP, biorąc czynny udział w przygotowaniach jednostki do działań ratowniczych. Był najstarszym czynnym strażakiem naszej gminy.

BOŻENA STENCEL – Harcmistrzyni, wieloletnia instruktorka ZHP, wychowawczyni dzieci i młodzieży

Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk 20 kwietnia 2010 r. Bożena Stencel całe swoje życie związała z działalnością na rzecz dzieci. Na co dzień pracuje w Świetlicy Osiedlowej „Pod Wiatraczkiem” w Buku, gdzie prowadzi zajęcia z dziećmi oraz organizuje mnóstwo imprez dla dzieci i ich rodzin. Swoją harcerską służbę pełni nieprzerwanie od 1964 r. W ciągu 45 lat pracy instruktorskiej udowodniła, że inaczej nie potrafi żyć. Pełniła różne funkcje, które wypełniała z ogromnym zaangażowaniem. W swoim dorobku posiada znaczne osiągnięcia wychowawcze i organizacyjne. Wraz z podopiecznymi uczestniczy w akcjach organizowanych przez bukowski Ośrodek ZHP, Hufiec Poznań Rejon, Chorągiew Wielkopolską ZHP, a także bierze udział w grach i konkursach organizowanych przez Główną Kwaterę ZHP w Warszawie. Na terenie naszego miasta i gminy współorganizuje akcje letnie, tj. złazy, zloty, biwaki, obozy dla dzieci z całej naszej gminy oraz jest organizatorką corocznych zimowisk w górach. Swoją osobą łączy pokolenia bukowskich zuchów, harcerzy, instruktorów oraz seniorów harcerstwa – jest aktywnie działającą drużynową 2 Bukowskiej Gromady Zuchowej „Słoneczna Gromada” i 5 Bukowskiej Drużyny Harcerskiej im. hm. Jana Poplewskiego. Jest też zastępczynią Przewodniczącego Harcerskiego Kręgu Seniorów w Buku. Przez wiele lat pełniła funkcję Namiestnika Zuchowego Hufca. Promowała wówczas nasze miasto, organizując na jego terenie imprezy dla zuchów zarówno z gminy jak i spoza gminy. Do dziś współpracuje z bukowską szkołą podstawową i gimnazjum. Utrzymuje kontakt z wychowawcami swoich podopiecznych, by czuwać nad ujednoliceniem oddziaływań wychowawczych. Pracując w Komisji Kształcenia i Stopni Instruktorskich swą wiedzę i doświadczenie przekazała licznemu gronu instruktorów. Za swą wieloletnią pracę odznaczona została w 1999 r. Honorową Odznaką „Harcerska Służba Wielkopolsce”, a w 2009 r. Złotym Krzyżem „Za zasługi dla ZHP”. Jest znaną i cenioną osobą za swą społeczną pracę.