Tytuł Honorowego Obywatela naszego miasta jest najwyższym wyróżnieniem jakim władze miasta w przeszłości i obecnie mogą obdarować ludzi, którzy w sposób szczególny wpisali się swoją pracą i postawą obywatelską w pamięć mieszkańców naszej gminy. Jest to wyróżnienie rzadko przyznawane, co ma podkreślać szczególny charakter tego wyróżnienia.
Do znakomitych osób, które otrzymały tytuł: HONOROWEGO OBYWATELA MIASTA BUK należą:
KAZIMIERZ WRÓBLEWSKI – dr nauk medycznych
Tytuł przyznała Rada Miejska w Buku, w 1919 r. Urodził się 4 lutego 1858 r. w Bogdanowie (pow. wągrowiecki). W 1884 r. uzyskuje tytuł dr nauk medycznych, by rok później rozpocząć praktykę lekarską w Buku. Od 1890 r. był członkiem Rady Miejskiej, inicjatorem budowy wodociągu i kanalizacji w mieście. Założyciel i Prezes Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W 1918 r. wszedł do Rady Ludowej, a następnie zorganizował i prowadził szpital powstańczy. W 1919 r., otrzymał stopień pułkownika i został powołany do pracy w szpitalu wojskowym w Poznaniu. Autor wydanej w 1923 r. pracy „Ze wspomnień lekarza”, w której opisał swoją pracę w Buku na tle życia i historii miasta. Zmarł w 1934 r. w Poznaniu.
STANISŁAW NIZIŃSKI – ks. kanonik
Tytuł przyznała Rada Miejska w 1925 r. Proboszcz bukowski od 1906 r. Był założycielem i pierwszym prezesem Spółdzielni „Rolnik”. Był we władzach Banku Ludowego i Kółka Rolniczego. Był też inicjatorem powstałej w Buku lokalnej gazety „Kurier Bukowski”. Przyczynił się do powstania zabudowań mieszczących Bank i Spółdzielnię „Rolnik”. Ufundował w znacznej części Dom Katolicki. Przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego należał do organizatorów bukowskiej Rady Ludowej. W 1913 r. został radcą duchownym, w 1918 r. dziekanem dekanatu bukowskiego, a następnie honorowym kanonikiem Kapituły Metropolitarnej w Poznaniu. Zmarł 5 grudnia 1932 r. w Buku.
LECH SIUDA – dr nauk medycznych
Tytuł nadała Rada Narodowa Miasta i Gminy Buk w 1983 r. Urodził się 2 stycznia 1909 r. w Lesznie. Matka Wanda z domu Morkowskich pochodziła z Buku. Ojciec Jan Siuda wywodził się z Błotnicy. W 1926 r. ukończył Gimnazjum w Lesznie. W tym też roku rozpoczął studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. 30 kwietnia 1932 r. otrzymał dyplom lekarza medycyny. Promotorem pracy doktorskiej był profesor Skubiszewski. Po odbyciu staży w poznańskich klinikach otrzymuje posadę lekarza w Buku. Od 1932 r. rozpoczyna się historia pobytu dr Lecha Siudy w Buku. Jak sam kiedyś powiedział – „nie przypuszczałem, że na całe swoje życie zwiążę się z tym miastem”. Okres II wojny światowej to lata spędzone na MS „Sobieski”, jako lekarz okrętowy. Powrót do kraju w lutym 1946 r. a do Buku w 1947 r. Rozpoczyna organizowanie służby zdrowia od podstaw. Szykany władzy z jednej strony i pełna akceptacja poczynań Pana Doktora przez lokalną społeczność to obraz pierwszych powojennych lat pracy Doktora. Był lekarzem wszystkich, którzy potrzebowali Jego pomocy. Człowiek, który nie zabiegał o zaszczyty, wyróżnienia, medale. Doceniony w sposób szczególny przez mieszkańców gminy. To właśnie ich głosy zadecydowały, że w plebiscycie Radia „Merkury” uznany został Wielkopolaninem Roku 1992. Wyróżniony, jako jeden z pierwszych, przez Wojewodę Poznańskiego medalem – „Ad Perpetuam rei memoriam” /Na wieczną rzeczy pamiątkę/. Społeczność lokalna uhonorowała Go nadając Szkole Podstawowej w Szewcach imię dr Lecha Siudy. Bukowianie mówili o Doktorze krótko i treściwe – „NASZ DOKTOR.” Zmarł w 17 maja 1997 r.
TEOFIL RATAJCZAK – ks. infułat
Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk dnia 30 kwietnia 1991 r. Urodził się 12 marca 1908 r. w Łobzowcu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1934 r. Od stycznia 1946 r. został proboszczem parafii w Niepruszewie, którą kierował przez 13 lat. Od 1 stycznia 1959 r. został proboszczem parafii w Buku, którą kierował do października 1982 r., kiedy to przeszedł na emeryturę. Ksiądz Infułat Teofil Ratajczak był uznawanym powszechnie autorytetem kapłana. Charakteryzując Jego osobowość należy odnieść należny szacunek dla Jego ogromnej wiedzy i mądrej roztropności wyniesionej zapewne z doświadczeń wieloletniej posługi kapłańskiej Bogu i społeczeństwu bukowskiemu. Był kapłanem o głębokiej i wielkodusznej dobroci. Znał się na ludziach i znał świat spraw ludzkich. Jego posługa kapłańska uhonorowana została przez Ojca Świętego tytułem papieskim Infułata. Zmarł dnia 15 września 2004 r. w Buku. Pochowany został na cmentarzu Zmartwychwstania Pańskiego w Buku, który wybudował i na którym zgodnie ze swoją wolą został pochowany.
IGNACY CIEŚLAK – zakonnik, pallotyn
Tytuł nadała Rada Miasta i Gminy Buk 22 maja 1996 r. Urodził się 6 czerwca 1916 r. w Dobieżynie. Całe swoje życie poświęcił drugiemu człowiekowi zarówno w trudnych czasach okupacji jak i w okresie powojennym. Od roku 1975 przebywał w Afryce. Mieszkał w Rwandzie, wśród czarnoskórej ludności od lat toczącej krwawą wojnę. Nie opuścił Rwandy, mimo że życiu jego stale zagrażały różne niebezpieczeństwa. Swą sumienną i rzetelną pracą zyskał szacunek miejscowej ludności. Praca Ojca Cieślaka znalazła też uznanie u władz świeckich i kościelnych. Zmarł w dniu 28 grudnia 2002 r. w swej ukochanej Rwandzie, gdzie zgodnie z życzeniem spoczęły jego szczątki.
EUGENIUSZ JAKUBOWSKI – nauczyciel
Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk dnia 12 kwietnia 2005 r. Urodzony 30 września 1933 r. w Gostyniu. W 1938 r. przywędrował z rodzicami do Buku. W latach 1952-1991 był nauczycielem w Szkole Podstawowej nr 1 w Buku. W latach 1955-1957 wykładał na Studium Wojskowym przy Politechnice Poznańskiej. Był inicjatorem utworzenia w dniu 28 września 1966 r. Klubu Oficerów Rezerwy (dziś Klub Żołnierzy Rezerwy). W Klubie tym inicjował wiele działań służących rozbudowie jego bazy materialnej. Był inicjatorem powołania w 1969 r. szkolnych kół LOK w szkołach podstawowych miasta i gminy Buk. Od roku 1972 organizował przez 30 lat 6-bój obronny na terenie lasów w Otuszu dla młodzieży szkół podstawowych, a w późniejszym czasie 3-bój młodzieży z gimnazjum. Był inicjatorem ufundowania w 1975 r. tablicy na murach Szkoły Podstawowej nr 1 w Buku upamiętniającej strajk dzieci w obronie j. polskiego. W Jędrzejowie k/Kielc odnalazł grób płk. K. Zenktelera i wraz z młodzieżą szkolną przywiózł ziemię z jego grobu do Szkoły Podstawowej nr 1, której płk. Zenkteler był patronem. Organizował zbiórkę pieniędzy wśród członków KOR-LOK jak i nauczycieli na sztandar dla Szkoły Podstawowej nr 1 w Buku w 1984 r., na budowę pomnika Bohaterów Bukowskich, a także na budowę hali sportowej. W pierwszym okresie po utworzeniu był członkiem redakcji „Kosyniera Bukowskiego”. Został laureatem „Złotej Kosy za 2001 rok”. Zmarł w dniu 15 czerwca 2018 r. w Poznaniu.
ANDRZEJ SZCZEPANIAK – ks. prałat
Tytuł przyznała Rada Miasta i Gminy Buk w 2018 r. Po 99 latach od nadania pierwszego takiego tytułu, kolejny trafia do księdza prałata Andrzeja Szczepaniaka. W 2017 r. ksiądz prałat obchodził 20-lecie na stanowisku proboszcza bukowskiej parafii. W czasie posługi kapłańskiej w Buku dał się poznać jako człowiek oddany wspólnocie wiernych i gminie. Swoimi działami na niwie duszpasterskiej, kulturalnej i społecznej zasłużył sobie na powszechny szacunek i uznanie. Zaangażowany w ochronę dziedzictwa historycznego i kulturalnego. Konstruktywny i otwarty na współdziałanie dla dobra wspólnoty lokalnej. Rozpoczął remont kościoła św. Krzyża, jednego z najcenniejszych zabytków w Buku. Jego zasługą stało się wskrzeszenie kultu Matki Bożej Bukowskiej Literackiej i ustanowienie diecezjalnego Sanktuarium w Buku. Jako kustosz tego miejsca doprowadził skutecznie do aktu koronacji cudownego wizerunku Pani Bukowskiej.