W południowo-wschodnim narożniku rynku, w miejscu, w którym rozpoczyna się ul. Poznańska, stoi ratusz z 1897 r. Wybudowany z czerwonej cegły, eklektyczny, dwupiętrowy budynek z trzema trójkątnymi zwieńczeniami. Jak podaje w swoich wspomnieniach dr Kazimierz Wróblewski, ówcześni mieszkańcy nazwali je „oślimi uszami członków magistratu”. We wschodnim zwieńczeniu okrągły kartusz z XIX-wiecznym herbem miasta.
Na tympanonie centralnego ryzalitu widoczna data budowy gmachu – 1897 r., poniżej zegar. W wejściu od ul. Poznańskiej zabytkowe drzwi drewniane, z kutą kratą w kształcie stylizowanego herbu miasta. We wnętrzach nowszej części ratusza pochodzącej z lat 70. XX w. znajduje się obraz przedstawiający rynek widziany z ratusza w latach okupacji niemieckiej 1939-1945. Artysta ten zostawił po sobie także zachowane do dziś płótna, na których uwiecznił wieżę wodociągową (obraz w zbiorach Izby Muzealnej PTTK) oraz kościół św. Krzyża (dziś w prywatnej kolekcji). Są one doskonałą dokumentacją miasta z czasów II wojny światowej.
RATUSZ ZAPOMNIANY
O budynku starego ratusza w Buku wiemy niewiele. Z dokumentów wynika, że był murowany, posiadał wieżę wzniesioną w 1640 r., krytą miedziana blachą. W 1819 r. wieża ta została rozebrana i zastąpiona nową. Obiekt spłonął całkowicie w pożarze miasta w 1858 r. Zachowało się jedynie zdjęcie obrazu, który przedstawiał widok na ratusz w 1787 r., oraz gwoździe wyjęte z pogorzeliska, przechowywane dziś w Izbie Muzealnej.
